Heima er bezt - 01.11.2005, Blaðsíða 52

Halldóra Bjarnadóttir.
ég aura til að kaupa mér
eitthvað af þeim dásemdum
sem bakaríð hafði á
boðstólum, en það var ekki
daglegur viðburður.
Fyrir helgarnar fór faðir
minn og gerði innkaupin
eða amma pantaði í
gegnum síma og fékk sent
heim. Þegar ég man fyrst
eftir var ekki sími í húsinu
en hann kom fljótlega.
Bróðir minn Ingólfur,
sem var nokkrum árum
eldri en ég kom stundum í
heimsókn. Faðir minn átti
hann með konu sem heitir
Jóhanna Friðriksdóttir og
býr á Isafirði. Það var alltaf kært með okkur Ingólfi en
hann lést langt um aldur fram árið 1997. Börn hans
eru öll mjög mannvænlegt fólk og ég hef talsvert
samband vió þau og Ingibjörgu Ottósdóttur
mákonu mína.
Það var mikill samgangur við frændfólk
mitt. Pabbi átti eina systur, sem bjó í Keflavík.
Hún hét Valgeróur og til hennar kom ég oft.
Tvær systur hans bjuggu í Reykjavík og gefur
auga leið að minni samgangur var við þær.
Hann átti líka nokkra bræður og einn þeirra,
Grímur, fór til Kanada. Hann giftist þar og átti
nokkur börn. Tvær frænkur átti ég í Keflavík,
Sigríði og Ölmu Sigurðardætur en Sigurður var
sonur ömmu og bróðir pabba. Sigga og Alma
voru talsvert eldri, en ég hafði af þeim mikinn
stuðning og hélst vinskapur með okkur á meðan
þær voru á lífi. Eg hafði meira samband við Siggu
en hún ólst mikið upp hjá ömmu okkar. Alma og
Magnús, maður hennar, keyptu þann endann á
húsinu Aðalgötu 23, sem pabbi hafði leigt út.“
Gréta og
Halldóra.
Hvaða leikir vorit vinsœlastir hjá þér?
Halldóra vann lengi við hjúkrun.
Halldóra á námsárum
í Kaupmannahöfn.
fengust ekki á íslandi. Ég átt líka dágott
safn af dúkkulísum, sem áttu mikið
af glæsifatnaöi úr bréfi. Ég dundaði mér mikið með
dúkkulísumar mínar og geymdi þær í pappakassa undir
rúminu mínu.“
„Við krakkarnir fómm í ýmsa leiki eins og hornabolta,
eyjuleik og eitt par fram fyrir ekkjumann og svo mætti
lengi telja. Einnig fórum við mikið í boltaleiki og ég
gat t.d. kastað þremur boltum í einu. Ég átti mikið af
dóti og fékk mikið I jóla- og afmælisgjafir. Það má
kannski segja að uppistaðan í dótinu hafi verið dúkkur,
sem flestar voru með tuskubúk. Ég lék mér mikið með
dúkkurnar og átti handa þeim rúm og rauðan trévagn með
rósum á hliðunum. Ein stelpan í vinahópnum fékk vagn
sem var eins og bamavagn, bara minni. Þessi vagn vakti
verðskuldaóa athygli og viö stelpurnar vildlim allar eiga
eins vagn. Hann var keyptur í útlöndum, svona gersemar
Sumariö, þegar ég varð níu ára
„Þetta sumar var viðburóaríkt í líti mínu. Það byrjaói
þannig að amma varð lasin, fékk miklar blóðnasir sem
erfítt var að stoppa. Þá fór hún að finna fyrir vanmætti
og treysti sér ekki til að hafa mig lengur hjá sér. Um
mitt sumar komu tvær systur Kjartans afa I Leirunni,
þær Halldóra og Agústa. Þannig stóð á ferðum þeirra að
Alþýðuflokkurinn hafði farið I rútuferðalag um Suðurnes.
í þá daga þótti það heilmikið ferðalag. Ágústa bjó á
þessum tíma vestur á Suðureyri við Súgandatjörð. Maður
hennar var Guðjón Jóhannsson skó- og bátasmiður.
Ágústa hafði komið til Reykjavíkur að leita sér lækninga
484 Heima er bezt