Heima er bezt - 01.11.2005, Blaðsíða 39

leikendurnir að gera sér far um að nefna einhverja
skemmtilega og óvænta hluti. Ef t.d. til eru nefndir
algengir ferðahlutir, t.d. taska, húfa stafur o. s. frv., má
búast við að allt mistakist.
„kaldur“ eftir því hvort sá, sem leitar, nálgast hlutinn eða
ijarlægist hann.
Óhugsandi!
Skipagjöf
Sá, sem ætlar að gefa öðrum skip, segir við þann sem
gjöfína á að hljóta:
„Skip mitt er komið að landi."
Þá spyr hinn:
„Hvað á það að færa?“
„Þrjár yngisstúlkur, vænar og fríðar“, (eða: „Þrjá
yngissveina, væna og fríða“, ef stúlka á í hlut).
„Hvað heita þær,“ spyr þiggjandinn.
Gefandinn hugsar sér nú einhverjar þrjár stúlkur, sem
báðir þekkja, og nefnir upphafsstafina í nöfnum þeirra.
Þiggjandinn giskar á það í huganum, hvaða stúlkur sé átt
við. Síðan segist hann taka eina, spásséra með annarri og
kasta þeirri þrióju.
Loks er hér ein spurning til þess að koma kunningja
sínum í bobba, allt í gamni þó.
Gangið til hans og segið með skynsamlegum
alvörusvip:
„Svaraðu mér nú einlæglega einni samviskuspumingu.
Hvort vildir þú heldur vera heimskari en þú sýnist eða
sýnast heimskari en þú ert?
Ef kunninginn svarar nú:
„Ég vildi heldur vera heimskari en ég sýnist,“ þá er
rétt að segja við hann: „En góði minn, það er alveg
óhugsandi,“ og sjá hvemig honum verður við.
Svari hann hins vegar svona:
„Ég vil heldur sýnast heimskari en ég er,“ þá er sjálfsagt
að gefa sama svarið:
„En góði ntinn, það er alveg óhugsandi!“
Svona er hægt að leika á hrekklausan náunga sinn.
Dæmi:
Gefandinn svarar, þegar þiggjandi spyr um nöfn
stúlknanna:
„Þær heita G, A, og S.“
Hinn hugsar sig um stundarkorn, en svarar svo:
„Ég tek G, spásséra nteð A, en kasta S.“
Gefandinn: „Jæja, þú tekur þá Guddu gömlu í Seli,
spássérar með Önnu í Nesi, en kastar henni Siggu Jóns.“
Heitur og kaldur
Einn leikandinn fer út og hinir koma sér saman um
hvaða hann skuli gera, þegar hann kemur inn, t.d. opna
gluggann, bjóða Jóni köku, slökkva Ijósið, o. s. frv. Þegar
sá, sent framkvæma á verkið, er langt frá réttum stað,
kalla hinir til hans: „Þú ert kaldur.“ Nálgist hann staðinn,
kalla þeir: „Þú ert að hitna,“ „þú hitnar nteir og meir,“
og „þú ert heitur,“ þegar hann er á réttum stað. Og þegar
hann gerir það rétta, er kallað: „Þú ert sjóbullandi,“ eða
eitthvað álíka.
Stundum hefur einn úr hópnum trumbu eða pott, sem
hann ber laust, þegar „kalt“ er, en herðir sig og hantrar
því fastar, þvi rneir sem hitinn eykst.
Líka má fela einhvern hlut og hrópa síðan „heitur“ og
Huglestur
Einn leikenda fer út úr herberginu. Stjórnandi leiksins
leggur einhverja þrjá hluti í röð. Síðan biður hann
einhvem viðstaddan að snerta einn hlutinn og segir, að
sá, sem úti er, muni geta séð það hvaða hlutur hafi verið
snertur. Hann kallar síðan á töframanninn, sem er mjög
alvarlegur, gerir dularfullar hreyfmgar yfir hlutunum og
bendir loks á þann sem snertur hafði verið og reynist það
rétt.
Aðferð:
Stjórnandinn gefur töframanninum upplýsingar, þegar
hann kallar á hann inn. Byrji hann á orði, sem hefst á
G, veit töframaður að hann á að benda á þann hlut, sem
fremstur stendur á borðinu, t.d.: „Gerðu svo vel,“ eða:
„Gakktu í bæinn!“ Sé byrjað á stafnum Þ, er átt við
hlutinn í miðjunni, t.d.: „Þetta er í lagi,“ eða: „Þá er það
búið.“ Sé það stafurinn E, er átt við þann, sem Qærstur er,
t.d.: „Ertu tilbúinn,“ o. s. frv.
Ragnar Jóhannesson tók saman.
Heima er bezt 471