Heima er bezt - 01.11.2005, Blaðsíða 62

birtist í ritinu „Útvarpstíðindi“ og varð því mörgum
kunnur.
Alfreð Andrésson varð ekki gamall maður. Hann dó af
slysförum á aðfangadag jóla 1955, aðeins 47 ára að aldri,
en var búinn að gera sig ódauðlegan löngu fyrir þann
tíma.
Ómar Ragnarsson
Lengi hefur Omar Þorfinnur Ragnarsson verið einn
kunnasti skemmtikraftur þjóðarinnar. Eg hef kynnst
Omari smávegis. Hann tók að skemmta innan við tvítugt,
og nú er hann 64 ára. Hann hefur sem sagt skemmt í 45
ár. í seinni tíð er Ómar meira kunnur sem fréttamaður.
Mér er minnistætt, hvar ég sá Ómar fyrst á sviði. Þaö
var á móti Framsóknarmanna í Rangárvallasýslu, að
Hvolsvelli. Þetta var í ágústmánuði 1963, og margt fólk
var saman komið, í hinu rúmgóóa félagsheimili Hvoli,
er tekið var í notkun sumarió 1960. Fljótlega bar á því,
að ölvun var orðin mikil meðal fólksins, sem fengið
hafói sér heldur betur í staupinu. Varð háreysti fljótlega
yfirþyrmandi. Ræðumenn, sumir þjóðkunnir, fengu ekki
hljóð vegna hávaðans. A þá var einfaldlega ekki hlustað.
Sama gilti um þjóðkunna söngvara. I þeim heyrðist sama
og ekkert vegna drykkjulátanna. Allt í einu var tilkynnt
að maður að nafni Ómar Ragnarsson skemmti lýðnum.
Hann birtist á sviðinu burstaklipptur, rauðhærður. Með
því móti hugðist Ómar hamla myndun skallans, sem þá
var þegar kontinn vel á veg. Það var auðséð í byrjun aó
Ómar kunni á hljóðnemana. Hann beygði þá tvo saman,
svo að þeir næmu betur hljóðið. Það var sýnilegt, að
Ómar var enginn viðvaningur í skemmtanaiðnaðinum.
Hann stóð rétt að þessu, drengurinn. Og loks kom að því,
að Ómar hæfí upp raust sína. Fólk beið í ofvæni. Allir
vildu heyra þennan unga mann, sem þá var tæplega 23
ára að aldri, og hafði
kynnt sig rækilega gegnum útvarpið að undanfömu.
Þá var enn nokkuð í að sjónvarpið tæki til starfa. Skyldi
verða sami hávaðinn í fylliröftunum og meðan aðrir
komu fram á þessum ágæta stað? Við því mátti svo sem
vel búast, því að drykkjufólki virðist fátt vera heilagt.
Nú kom Ómar fram á sviðið, albúinn að leggja í
slaginn, og með undirleikara meira að segja. Hann
söng meðal annars brag, sem hann hafði ort og íjallaði
um Sigríði Jónsdóttur (Hesta-Siggu) og hestamennsku
hennar. Nýlega hafði hún týnst uppi á há-öræfum
og fundist loks eftir langa leit. Og nú gerðist það
stórmerkilega, fyllibytturnar létu ekkert í sér heyra, en
hlýddu stórhrifnar, líkt og aðrir, sem ófullir voru. Já,
þetta gat enginn afrekað nema Ómar Ragnarsson. Hann
söng um hestinn hennar Siggu, sem hún nefndi Ljóma,
og gerði gömlu fjallakonunni upp orðin:
Ég kýs með Ljóma að vera
í krapahríð og snjó,
en karlmenn vil ég ekki sjá,
því Ljómi er mér nóg.
Já, þetta var dálítið, sem hugurinn gleymir ekki svo
glatt. Ómar er einstakur skemmtikraftur.
Eitt sinn skemmti ég undirritaður á sama stað og Ómar,
í Félagsheimili Fóstbræðra við Langholtsveg í Reykjavík.
Var það á árshátíð starfsfólks Áfengis- og tóbaksverslunar
ríkisins og gesta þess. Margt fólk var þarna saman komið.
Ómar söng og hafði góðan undirleikara. Og kraftur var í
karli. Mikla orku þarf til að koma fram opinberlega með
svo afdrifaríkum hætti og þarna birtist. Meðal annars
sem Ómar sýndi þama um leið og hann söng, var að gera
grein fyrir því hvernig karlmenn hinna ýmsu þjóðema
fara að því að biðja sér konu. Var kátlegt að sjá þá
tilburði alla. Einn, sem Ómar líkti eftir, sveigði sig það
aftur á bak, að óttast mátti, að hann steyptist aftur yfir sig
þá og þegar. Einn hneigói sig það djúpt, að höfuð hans
nálgaðist mjög jörðina. Og hljóðin, sem þessir menn áttu
að gefa frá sér, verkuðu framandi á landann, sem þarna
var að skemmta sér og naut dýrra veiga á sanngjörnum
kjörum.
Undirritaður söng frumortar vísur eða erindi, sem
mælst var til, að ortar væru um leiðandi persónur hjá
fyrirtækinu. Þarna hlaut forstjórinn, Höskuldur Jónsson,
sinn skerf í formi tveggja stuttra erinda:
Og höfðingjann okkar
við hyllum í kvöld,
hann Höskidd, sem Bakkusar
eykur mjög völd.
Og hygginn er drengur;
það hefi égfrétt;
í hannyrðaverslun,
var áfengið sett.
Annars var ekki ætlunin að telja upp allt það,
sent ég gerói þarna. Muninum á þessum tveimur
skemmtikröftum, mér og Ómari, verður best lýst með
því að greina frá mun á launum þeim, er við hlutum fyrir
framlag okkar. Ómar hlaut 8 stig, ég 1!
Jón B. Gunnlaugsson
Um skeið skemmti maður einn, sem ég kenndi í
grunnskóla á Ólafsfirði á sínum tíma, þá nýútskrifaður
kennari. Hann er látinn fyrir allmörgum árum, og varð
aðeins 55 ára. Hann hét Jón Björgvin Gunnlaugsson og
var einstaklega snjöll eftirherma. Man ég vel, er hann
hermdi eftir Guðmundi Jónssyni, óperusöngvara, séra
494 Heima er bezt