Heima er bezt - 01.11.2005, Blaðsíða 14

allra þeirra sjálfboðaliða sem með
þeim starfa.
En það þarf að gera meira og það er
ekkert vafamál að eftir því sem fleiri
vita um ABC barnahjálpina og hvemig
hún er byggð upp og rekin, eiga eftir
að bætast í hópinn fjöldi inanna og
kvenna um land allt. A skrifstofunni
í Síðumúla 29 er allt þaulskipulagt
og þar vinnur eini maðurinn sem er á
launum, Auðunn Snævar Olafsson.
Auðunn Snævar fór nýverið til
Bretlands til þess að kynna starfið og
vinna að undirbúningi þess að Bretar
taki þátt í ABC bamahjálpinni.
HVERNIC BYRJAÐI PETTA
ALLT?
Konan, sem hefur borðið þung-
an af starfmu, heitir Guðrún Marg-
rét. Hún er fædd og uppalin í
Reykjavík, gekk í Isaksskóla, síðan í
Æfingardeild Kennaraskólans, Hlíða-
skóla, Vörðuskóla, MH og nam í
hjúkrunarfræði í HI.
Hvað kemur til að kona frá Islandi
fær slíkan brennandi áhuga á að hjálpa
nauðstöddum bömum út í heimi?
„Ævintýrið byrjaði með því að ég fór
ein í hnattferð árið 1985 - 1986. Það var
áður en við Hannes hittumst. Ég hafði
ekki annað markmið með ferðinni en
að breyta til og sjá mig um í heiminum.
í ferðinni sá ég mikla fátækt og eymd
og við mér blasti hvað mikið er til af
ólæsu fólki í veröldinni. Ég fór heim
til íslands með þá ákvörðun að safna
peningum og vera eins stutt heima og
ég gæti. Fara síðan til E1 Salvador,
Nicaragua og kenna fólki þar að lesa
og þá sérstaklega börnunum. Að vera
ólæs er eins og ákveðin fötlun og þeir
sem þannig eru staddir eiga sér litla
von.
Ég var ekki búin aö vera nema viku á
íslandi eftir ferðina, þegar ég kynntist
manninum mínum. Það virtist strax
liggja í loftinu að það yrði eitthvað
úr þessu og þaó setti svo sannarlega
strik í reikninginn. Ég hélt að mér
væri ætlað að vera úti og vinna þar
að hjálparstörfum. Ég gat ekki með
neinu móti ráðið í það hvað ég ætti að
gera. Ég bað Guð um að hjálpa mér
Heimalningar á eftirlitsferð.
að fá svar við spumingu minni. Ég tók
þrjá tíkalla og þrjár krónur og sagði
að ef fiskurinn kæmi upp þá færi ég
út. Ég lokaði augunum og hristi alla
peningana og lét þá falla á borðið,
enginn fiskur kom upp. Þá vissi ég að
ég ætti að starfa hér heima. Ég vissi
bara ekki hvernig ég ætti að bera mig
að. Svo gifti ég mig og við eigum
fjögur yndisleg börn í dag . En ég var
alltaf að hugsa um örbirgðina og ólæsið
í heiminum. Ég vissi ekki hvað ég gat
gert á Islandi með þessa hugsjón, sem
varla yfirgaf mig neinn dag. Svo var
það einu sinni að bróðir minn Halldór,
og Georg OlafurTryggvarson, fengu þá
hugmynd að gefa út disk með kristilegri
tónlist til styrktar hjálparstarfi. Ég var
spurð hvort ég væri til í að vera með
í þessu. Ég hélt það nú. Við kölluðum
fleiri til og mynduðum stjórn, tókum
til starfa og með það var framtíð mín
ráðin varðandi starf. Starfið var byggt
upp sem sjálfboðaliðastarf og ég hef
alla tíð verið í sjálfboðavinnu við það.
Ég er sú eina sem er eftir af hópnum
sem stofnuðum fyrstu stjómina.”
Guðrún segir að það hafi ekki gengið
eins vel með diskinn og vonast var eftir
og þess vegna ekki gefnir út fleiri.
Það voru farnar aðrar leiðir til þess
að ijármagna starfið og byrjað á að
gera kennsluverkefni fyrir fullorðna í
Mexikó og síðan á Fílabeinsströndinni.
A þeim stöðum er mikið ólæsi
fullorðinna. Þar á eftir var farið að
styrkja fyrstu börnin til náms. Næst var
farið af stað með söfnun á kristilegri
útvarpsstöð og selt konfekt. Fyrir þá
peninga var byggt fyrsta heimilið
fyrir munaðarlaus böm í Kambódíu.
Söfnunin, Börn hjálpa bömum, hefur
verið árlegt verkefni í samvinnu við
grunnskólana. Nemendur hafa gengið
með bauka í hús og safnað fé. Einnig
hafa nemendur í tónlistaskólum gengist
fyrir tónleikahaldi. Það hefur safnaðist
drjúgur peningur í gegnum þessar
safnanir og hefur féð verið notað til
þess að byggja heimili og skóla fyrir
munaðarlaus og fátæk böm á Indlandi
og í Uganda.
446 Heima er bezt