Heima er bezt - 01.09.2006, Síða 35

Bjarni Th.
Rögnvaldsson:
Ferðasaga 1967
Það er Guðsgjöf að fá að hlakka til
komandi daga og að vera að fást við
uppbyggjandi verkefni. Og það með
hugprýði og sanngjörnum metnaði. Nú
er það staðreynd að ferðalög til annarra
landa kalla á góðan undirbiining.
Þetta fékk ég að reyna sumarið 1967,
þegar ég ákvað að halda í ferðalag
til Eiríksfjarðar á Grænlandi með
Ferðafélagi Islands.
r
g fékk að vita að Bjöm Þorsteinsson sagnfræðingur
yrði fararstjóri í þessari ferð. Hann kenndi mér í
Gagnfræðaskóla Vesturbæjar tuttugu ámm fyrr og
hafði eitt sinn komið mér til hjálpar þegar mér var meinað
að sinna skyldum mínum sem hringjari skólans. Hann hafði
reyndar oft hvatt okkur til að gera allt vel og með jákvæðu
hugarfari.
Ég hlakkaði vissulega til ferðarinnar, en þegar við lentum í
hvössum vindstrengjum yfir Grænlandi og allt lék á reiðiskjálfi,
leist mér alls ekki á blikuna. Varð ég beinlínis hræddur er
flugmenn lækkuðu flugið mjög snögglega til að komast
á réttunr stað niður úr skýjaþykkninu yfir Stómsléttu og
Brattahlíðarsvæðinu.
Farþegarnir, sem voru frá löndum austan og vestan
Atlantshafsins, fögnuðu óspart þegar þeir stigu á grænlenska
gmnd í glaða sólskini með vestansvalann í fangið og stórbrotið
landslag á báðar hendur.
Ain rann í nokkrum kvíslum og
Björn blotnaði stundum í fœturna
við að hjálpa fólki yfir þær.
IV ^ -iJy AV S iy rX - i|
. i i - vi '' w ▼' W -,Xa- B ■ R'c • • -i- 'kv' 4V-- trjfij;