Bænavikan - 07.11.1959, Blaðsíða 3

arguðspjalls og víðar segir hann, að þýðingar-
miklir viðburðir muni gerast í heiminum, sem
muni benda þeim á, er hafa hlotið sérstakt ljós,
að koma sín sé í nánd. „En þegar þetta tek-
ur að koma fram, þá réttið úr yður og lyft-
ið upp höfðum yðar, því að lausn yðar er í
nánd,“ sagði hann.
Meðal þess, sem vitnað er til, má nefna:
1. Menn gefa upp öndina af ótta og kvíða,
er þeir líta til framtíðarinnar. Hver getur
neitað því, að þetta er nákvæm lýsing á dýpstu
kenndum nútímamannsins? Við lifum á
hræðsluöld. „Stundum held ég,“ segir einn,
„að við séum ekki aðeins á krossgötum, held-
ur að hver vegur, sem frá þeim liggur, beri
eftirfarandi áritun: Gangið hann upp á eigin
ábyrgð.“
2. Angist meðal þjóðanna er annar vottur
um nálægð endalokanna. Heiminum hefur ver-
ið skipt í andstæðar heildir og andrúmsloftið
milli þeirra er lævi blandið. Vegna tortryggni
og ótta eru margar þjóðir einangraðar bak við
veggi tortryggni og ótta. Tortryggni getur af
sér tortryggni. Heimurinn berst fyrir tilveru
sinni. Það er ekkert vafamál, að við erum
komin að þeim tíma, fremur en nokkru sinni
fyrr, þegar angist ríkir meðal þjóðanna.
3. Hernaður og hernaðartíðindi eru enn
fremur tiltekin sem tákn um bráða endurkomu
Jesú. Stærsti útgjaldaliður hjá hverju þjóðar-
búi er hemaður. jafnvel lítilsigldar smáþjóðir,
sem oft eru átakanlega fátækar, eyða miklu
fé í vígbúnað. Þvílíkur léttir og öryggi myndi
það ekki vera fyrir okkur jarðarbúa, ef hern-
aðarandinn væri útlægur gjör af jörðinni!
Væri hinni sligandi byrði hemaðarþarfa létt
af herðum manna, myndu lífsskilyrði margra
þjóða batna, hungraðir og bágstaddir gætu þá
fengið lífsnauðsynjum sínum fullnægt. En andi
tortryggni og ótta ræður ríkjum. Hernaður og
hernaðartíðindi fylla jörðina. Mannkynið ber
helbyrði sína og horfir með ótta á það, sem
yfir jörðina dynur.
Það er hvorki tími né rúm til að ræða ýtar-
lega öll hin mörgu tákn endalokanna, sem
Jesús talaði um, en meðal þeirra var hungurs-
neyð — þótt samtímis séu allsnægtir annars
staðar á hnettinum. Jesús sagði líka, að
náttúruhamfarir myndu eiga sér stað, og að
glæpir og ofbeldi myndu aukast. J. Edgar
Hoover hefur spáð því, að glæpir muni aukast
um 35 af hundraði innan næstu tíu ára í
Bandaríkjunum einum. Önnur lönd hafa svip-
aða sögu að segja. Stórglæpum hefur fjölgað
um 56 af hundraði síðan 1950. (Survey, Bul-
letin, Quote, 9-14-58). Þetta er bara smá sýnis-
horn af almennu ástandi heimsins. Baráttan
milli verkalýðs og vinnuveitenda, sem postul-
inn Jakob sagði fyrir, harðnar stöðugt. Páll
postuli segir okkur frá yfirskni guðhræðsl-
unnar, sem muni verða ríkjandi í trúarbragða-
heiminum á síðustu dögum, (2 Tím. 3, 5) en
menn muni hafna þeim guðlega krafti hennar,
sem kemur fram í guðrækilegu líferni. Hvert
sem litið er, sjáum við táknin, sem Ritningin
framsetur og votta, að Guð vor og frelsari sé
fyrir dyrum.
Með tilliti til alls þessa, tákna, sem óvefengj-
anlega boða bráða endurkomu Krists, hvetur
postulinn Pétur okkur, sem væntum endur-
komunnar, til að gefa gaum að ákveðnu atriði.
Hann segir: „Þar eð allt þetta ferst þannig,
hversu ber yður þá að framganga í heilagri
breytni og guðrækni?“ Þessari spurningu ætti
hver Aðventisti að beina að sjálfum sér í
fyllstu alvöru. Hvernig er breytni okkar sem
Aðventista? Á þessum mikilvægu tímum ætt-
um við ekki að þora að lifa lífinu í mótsögn
við trúarjátningu okkar. Við höfum verið alin
upp til að boða endurkomu Krists. Við eigum
að segja frá, að koma hans sé fyrir dyrum
bæði í orði og athæfi. Satan vinnur að því að
koma hinum trúuðu til að segja í hjarta sínu:
„Herra mínum dvelst," og gefa sig að heim-
inum og áhugamálum hans. Ef Satan getur
vaggað Aðventistum inn í andlega deyfð, varð-
ar hann engu, þótt þeir játi og prédiki end-
urkomukenninguna og annað þar að lútandi,
svo framarlega sem játning þeirra er eingöngu
kennisetningarlegs eðlis og ekki útfærð í líf-
inu. Við eigum að lifa þessi sannindi um end-
urkomu Krists. Líf okkar verður að bera
vitni þeirri trú, sem við játum.
Við lifum á tíma endalokanna. Hin lang-
þráða von um endurkomuna mun brátt verða
að veruleika. Spádómamir benda til þess, að
stærsti viðburður allra tíma sé í vændum inn-
an skamms. Brátt mun endurlausnari okkar
birtast í skýjum himinsins ásamt heilögum
englum sínum. Þýðingarmesta spurningin fyr-
ir okkur núna er þessi: Bý ég mig í alvöru
undir þann dag? Mun ég verða tilbúinn?