Bænavikan - 07.11.1959, Blaðsíða 29

— 29 —
þitt bezta í starfinu, sem er næst þér. Vertu
trúr og heilskiptur í öllu, sem þú gerir. Láttu
ekki hugfallast, ef byrjunin hjá þér virðist
lítilfjörleg, heldur settu þér hátt takmark og
leggðu þig allan fram til að ná því. Láttu ekki
hindranir draga úr þér kjarkinn. Einbeittu
þér að því að sigrast á þeim. Sýndu þolgæði,
og þér mun vel famast.
Starfaðu af elju, þar sem þú ert, og þar
sem fólkið er. Orð Guðs er falið undir mæli-
keri. Það þarf að útskýra það orð fyrir þeim,
sem ekki þekkja kröfur þess. Rannsakaðu
ritningarnar með þeim, sem langar til að
fræðast. Þetta starf getur virzt lítið í fyrstu,
en aðrir munu taka saman höndum um að
fullkomna það, og þegar unnið er að því að
fræða og upplýsa aðra í trú og trausti á Guð,
munu þeir, sem á hlýða, skilja hvað það þýðir
að vera sannur lærisveinn.
Boðskapur minn til fólks okkar er þessi:
„Hefjið upp augu yðar og lítið á akrana, þeir
eru þegar hvítir til uppskeru."
Þegar Samverjamir komu til Krists fyrir
atbeina samversku konunnar, talaði Kristur
við lærisveina sína um þá eins og fullþroskaða
akra. „Segið þér ekki: Enn eru fjórir mánuðir,
þá kemur uppskeran? Sjá, ég segi yður: hefjið
upp augu yðar og lítið á akrana, þeir eru þeg-
ar hvítir til uppskeru. Hver sem upp sker, fær
laun og safnar ávexti til eilífs lífs, til þess að
bæði sá, sem sáir og sá, sem uppsker, geti
glaðzt sameiginlega."
Og hvernig hófst þessi uppskera? — Með
einni konu, — bara með því að boða einni
konu sannleikann, sem boðaði hann síðan öðr-
um, því að hún fór inn í þorpið og sagði við
fólkið: „Komið.“ Það kom, og það hlustaði,
og uppskeran hófst. Kristur dvaldi hjá Sam-
verjunum í tvo daga, því að þá þyrsti eftir
að heyra fagnaðarboðskapinn. Þetta voru
miklir annadagar, en árangur starfs hans varð
sá, „að miklu fleiri tóku trú fyrir orð hans.“
„Vér trúum, því að sjálfir höfum vér heyrt
og vitum, að þessi maður er í sannleika frels-
ari heimsins.“
Það er þesskonar starf, sem þarf að vinna
á okkar dögum. Margir eru tilbúnir til upp-
skeru, en vita það ekki. Orð okkar og gerðir
ættu að vera þrungin andlegri merkingu. Við
getum ákallað Guð og beðið hann að taka í
taumana, en það er ekki nóg. Uppskerumenn-
imir verða að gera sitt. Fólk Guðs verður að
vakna af dáðleysi sínu og sjálfselskumóki og
sýna, að það vilji ljá málefni Drottins lið.
Bræður og systur, standið upp; skínið! Sá
tími er kominn, þegar við eigum að gera allt,
sem í okkar valdi stendur, til að boða heimin-
um fagnaðarboðskapinn. Ég hvet alla, sem
mögulega geta, að taka þátt í starfinu og gera
það nú. Verið ekki kærulaus fyrir boðskapn-
um, sem Guð sendir fólki sínu til andlegrar
upplyftingar, eða sljó fyrir ábyrgðinni, sem
ykkur hefur verið lögð á herðar, sem felst í
þekkingunni á sannleikanum. Hið fyrsta og
mikla boðorð Guðs er þetta: „Elska skalt þú
Drottinn Guð þinn af öllu hjarta þínu, allri
sálu þinni, öllum mætti þínum og öllum huga
þínum.“ Hið annað er þessu líkt: „Elska skalt
þú náunga þinn eins og sjálfan þig.“
Drottinn sendir okkur áminningu hvað eftir
annað, sem bendir okkur á mikilvægi þess að
vera einlægir og kostgæfnir verkamenn. Við
höfum þýðingarmikið verk að vinna, verk,
sem ekki getur beðið, verk, sem aðeins er hægt
að framkvæma í mætti Heilags anda og fyrir
mátt hans og undir leiðsögn Krists. Hver með-
limur ætti að sýna sjálfan sig sem fullreyndan
verkamann Guðs. Allur ágreiningur ætti að
hverfa og allt léttúðugt og einskis nýtt tal.
Við eigum að tala og hegða okkur réttvíslega.
Drottinn mun starfa gegnum hvern þann, sem
lýtur stjórn hans. Guð miðlar öllum þeim af
réttlæti sínu, sem vilja láta leiðast af Andan-
um. Hann gefur fylgjendum sínum mátt til að
sannfæra aðra, mátt náðar sinnar og sann-
leika, og djúpan og stöðugan kærleika á starfi
hans bæði heima og að heiman. Hann gefur
þeim hjörtu, sem hafa yndi af að safna saman
sálum með Kristi. Ef liðsmennirnir hafa þetta
til að bera, fer ekki hjá því að kristniboðs-
starfið beri ávöxt.
Náðarríkið er nú stofnsett dag hvern með
þeim, sem áður lifðu í synd og þverúð, en lúta
nú yfirráðum kærleika hans. En endanleg
stofnsetning dýrðarríkisins mun ekki verða
fyrr en Jesús kemur aftur til þessarar jarðar.
Ríkið og mátturinn verður gefið hinum heil-
ögu hins hæsta. Þeir skulu erfa ríkið, sem
þeim var fyrirbúið frá grundvöllun heims, og
Kristur mun taka við ríki sínu og veldi.
Hin himnesku hlið munu aftur ljúkast upp,
og frelsarinn mun koma með englaskara sín-