Bænavikan - 07.11.1959, Blaðsíða 20

20 —
Saraverjar, Sýrlendingar, allir nutu þeir kær-
leiksþjónustu hans. Hann bauð líka fylgjend-
um sínum að boða boðskap sinn „öllum þjóð-
um“, „hverri skepnu". Þegar hann var uppris-
inn og var í síðasta sinn með fylgjendum sín-
um á Olíuf jallinu, rétt áður en hann varð upp-
numinn og ský nam hann burt frá augum
þeirra, minnti hann þá á kristniboðsskyldu
þeirra. Síðustu orðin, sem hann talaði til
þeirra voru: .....til yztu endimarka jarðar-
innar.“ (Post. 1, 8.)
Af þessu sjáum við, að kristniboðsstarf er
ekki tilviljun eða eintóm hefð í þróun safnað-
arins. Það var ekki uppfinning neins manns,
Péturs, Filippusar eða postulans Páls. Það er
víðsýnt í áformi sínu, tignarlegt í hugsjón
sinni og óumbreytanlegt á öllum tímabilum
safnaðarins.
„Þannig fól Kristur lærisveinum sínum ætl-
unarverk þeirra. Hann gerði fyrirætlanir um
framkvæmd verksins og gekk sjálfur í ábyrgð
fyrir úrslit þess. Svo framarlega sem þeir
hlýddu orði hans og samstörfuðu með honum,
myndi þeim ekki mistakast. Farið til allra
þjóða heims, var boð hans. Farið til yztu endi-
marka hins byggða heims, og vitið, að nálægð
mín mun verða þar. Vinnið í trú og trausti,
því að ég mun aldrei yfirgefa ykkur.
Fyrirskipun frelsarans til lærisveinanna
nær til allra þeirra, sem trúa. (Matt. 28, 19;
Mark. 16, 15.) Hún nær til allra, sem trúa á
Krist, allt til daganna enda.“ D. of A. 822.
„Kristur rífur skilvegginn niður, þjóðarríg
og kynþáttahatur, og boðar kærleika meðal
alls mannkynsins. Hann hefur menn upp yfir
hinn þrönga hring, sem sjálfselska þeirra
sníður sér; hann afnemur allar landamerkja-
línur og tilbúinn stigsmun í mannfélaginu.
Hann gerir engan mun á nágrönnum og ókunn-
ugum, vinum og óvinum. Hann kennir okkur
að líta á hverja bágstadda mannveru sem
bróður og á heiminn sem starfssvið okkar.“
S. b. 823.
Eins og síðustu boðberar fagnaðarerindis-
ins bjóða, göngum við fram í mætti Meistara
okkar til að kenna öllum þjóðum og undirbúa
þar með endurkomu Drottins veg. Guð hefur
gert furðuverk með því að gróðursetja hinn
síðasta boðskap í hverju landinu á eftir annað,
— 184 alls.
Hlýðið á séra L. C. Naden, ritara áströlsku
Deildarinnar, segja hina markverðu sögu fram-
faranna í þeim hiuta heims:
„Árið 1875 sá boðberi Guðs sýn í Battle
Creek í Michiganfylki, sem dró athygli safn-
aðarins að hinum miklu kristniboðsökrum í
heiminum, sem þá voru ónumdir af kristni-
boðum okkar. Þegar maður hennar bað hana
að nefna eitthvert þessara landa, gat hún að-
eins nefnt Ástralíu, því að það var eina landið,
sem engillinn hafði tiltekið.
Tíu árum seinna sigldu frumherjarnir til
þessa ónumda svæðis, og árið 1886 var fyrsti
aðventsöfnuðurinn í þessum heimshluta stofn-
aður. 1890 fór skipið Pitcairn í jómfrúrferð
sína til Suðurhafa, og stuttu síðar fóru klukk-
ur hvíldardagsskólans að hljóma í hinum
mikla eyjakristniboðsakri. Árið 1907 var með-
limatala deildarinnar komin upp í 3433. Takið
eftir vextinum á hverjum áratug síðan: 1907
— 3433; 1917 — 6333; 1927 — 10,915; 1937
— 18,180; 1947 — 23,546; 1957 — 46,077.
„Verið getur að við lifum nú á byrjunar-
tíma haustregnsins í sumum hlutum eyja-
svæðisins. Séra Robert Salau, sem sá Guðs
anda að verki, er allir íbúar Mussau gerðu
afturhvarf, skýrir frá, að það, sem hann sjái
í Sepik á Nýju Guineu taki því langt fram, sem
hann reyndi í Mussau. Hvern hefði órað fyrir
því, að sá dagur myndi koma, eins og nú er
reyndin, þegar heil þorp frumstæðs fólks á
skemmri tíma en þrem dögum hætta að neyta
svínakjöts og tyggja betelhnetur, en greiða í
þess stað tíund og haga lífi sínu á annan hátt
í samrææmi við Guðs vilja.“
Ritari Deildarráðsins í Suður-Ameríku, L. H.
Qlson, segir frá því, hvernig Guð kallar þá,
sem þrá ljósið, meira en nokkru sinni fyrr.
„Við erum nýbúnir að fá fréttir frá innri
hluta Brazilíu, um að tveir leikmenn okkar
hafi haldið samkomur, þar sem engir meðlimir
voru. Að tæpu ári liðnu sækja 65 hvíldardags-
skóla og 18 bíða eftir skírn.
„Chili gefur einnig góðar vonir. Á einum
stað, þar sem útbreiðslustarfsemi er viðhöfð,
varð ekki hjá því komizt að hafa tvær sam-
komur á hverju kvöldi í margar vikur, því að
samkomusalurinn gat ekki rúmað alla í einu,
sem vildu komast að. Nálægt 1000 manns hafa
beðið um heimsókn starfsmanna, og 200
manns fá uppfræðslu í Biblíunni heima hjá
sér.