Bænavikan - 07.11.1959, Blaðsíða 17

hugsunarefni, að hver raaður skuli verða að
standa reikningsskap á hverju orði og athöfn
í lífinu.
Jesús fullvissaði lærisveinana um, að starf
Andans yrði varanlegt og að hann myndi verða
hjá hinum trúuðu „eilíflega". Þessi sannindi
eru vissulega trygging fyrir sigri safnaðarins.
Andinn hefur styrkt og hjálpað í aldaraðir.
Hvílíkri gleði og frið hefur þetta loforð ekki
valdið hjá lærisveinunum!
Gegnum Heilagan anda átti nærvera guð-
dómsins um síðir að hlotnast hverjum þeim,
sem trúir, því að orðið segir: „Vér viljum koma
til hans og taka oss bústað með honum“. Við,
sem trúum á Jesúm Krist, eigum að verða svo
samkvæm í hugsun og hegðun, að hægt verði
að segja um okkur, að Andinn sé í okkur.
„Heilagur andi er fulltrúi Jesú Krists, en laus
við mannlegan persónuleika og ekki háður hon-
um. Kristur, sem var íþyngdur manneðlinu,
gat ekki verið alls staðar persónulega ... Fyrir
Andann gátu allir nálgazt Krist. A þann hátt
var hann nær þeim en þótt hann hefði ekki
stigið upp til himins.“ D. of A. 669.
Fólki Guðs var kennd ein af mikilvægustu
lexíunum um Heilagan anda í sambandi við
þungbæra reynslu í sögu þess. Jósúa og Zerú-
babel áttu að sjá um endurreisn musterisins
eftir herleiðinguna til Babýlon. Þeir mættu
ákafri mótstöðu. Kæruleysi hafði náð tökum
á miklum hluta þjóðarinnar. Gyðingarnir
höfðu áhuga fyrir því að byggja sjálfum sér
íveruhús á kostnað viðreisnarstarfs musteris-
ins. Á þessum erfiðu tímum sendi Guð fólkinu
boðskap gegnum Sakaría spámann svo hljóð-
andi: „Ekki með valdi né krafti, heldur fyrir
anda minn“.
Áhrif þessarar lexíu hafa verið varanleg.
Ótal sinnum hafa börn Guðs verið minnt á
þessi markverðu orð, þegar þau hafa misst
kjarkinn eða átt við erfiðleika að etja. Þegar
leiðtogar hins kristna safnaðar hafa mætt að
því er virtist óyfirstíganlegum tálmunum á
vegi réttlætisins, hafa þeir verið minntir á
setninguna: „Fyrir anda minn“. Við höfum
séð, hvernig þessi orð, sem hafa mátt til að
endurreisa, endurskapa og umbreyta, hafa
komið upp í hug þeirra, sem voru að,því komnir
að bugast. Lexían, sem við eigum að læra á
þessum síðustu dögum, felst í því, að andi
Guðs sé huggari, leiðbeinandi og styrkur okk-
ar. Andinn verður að upplýsa hverja athöfn í
lífi hins kristna. „Ekki með valdi né krafti,
heldur fyrir anda minn, segir Drottinn her-
sveitanna." Sak. 4, 6.
Söfnuðurinn á okkar dögum lifir á síðustu
stundum heimssögunnar, og hann flytur fagn-
aðarboðskapinn á óguðlegum tímum. Skylda
og hlutverk safnaðarins hefur alltaf verið og
mun alltaf verða að reisa upp merkið gegn
synd og óréttlæti. Þessa skyldu er aðeins hægt
að inna af hendi fyrir mátt Heilags anda.
Nú ætti hver kristinn maður að vinna gegn
hinu illa skilyrðislaust. Postulinn Páll áminnir
okkur: „Forðizt hið illa, kappkostið það sem
gott er.“ „Látið ekki hið illa yfirbuga yður,
heldur yfirbugið illt með góðu.“ Sá maður,
sem þekkir tímann, er við lifum á, mun berjast
gegn hinu illa með góðu fordæmi. Við þurfum
að biðja meira en nokkru sinni fyrr, til þess
að við getum greint hið illa í heiminum.
Heilagur andi er sendur til að benda okkur á
sannleikann, og með því að þekkja hann get-
um við séð muninn á réttu og röngu. Andinn
ávítar synd, og hann er fullkomlega fær um að
gefa okkur mátt til að greina hið illa. í þessu
sambandi verðum við einnig að viöurkenna,
að sigurinn vinnst „ekki með valdi né krafti,
heldur fyrir anda minn, segir Drottinn her-
sveitanna.“
Hinir réttlátu, sem lifandi verða við komu
Krists, munu ummyndast. „Stundið frið við
alla menn og helgun, því að án hennar fær
enginn Drottinn litið“, er áminning Hebrea-
bréfsins (12, 14). Heilagleiki fæst með helgun.
„Guð hefur frá upphafi útvalið yður til frels-
unar í helgun andans og trú á sannleikann".
(2 Þess. 2, 13).
„Lifandi trú ætti að liggja eins og gull-
þræðir gegnum framkvæmd jafnvel hinna smá-
vægilegustu skyldustarfa, þá munu hin dag-
legu störf stuðla að kristilegum vexti, og KriSt-
ur mun stöðugt vera fyrirmyndin. Kærleikur
til hans mun veita lifandi mátt til allra fram-
kvæmda. Þannig munum við tengjast æðri
veröld gullinni keðju með því að nota talentur
okkar réttilega. Þetta er hin sanna helgun,
því að helgunin felst í því að gegna daglegum
skyldustörfum með glöðu geði og í fullkom-
inni hlýðni við vilja Guðs.“ Ch. O. L. 360.
Frá upphafi hefur söfnuðurinn viðurkennt
skipun Guðs um að predika boðskapinn um