Bænavikan - 07.11.1959, Blaðsíða 25

Bænavikan - 07.11.1959, Blaðsíða 25
25 — Kristur dýrlegur gjör. „Svo að nafn Drott- ins vors Jesú verði dýrlegt í yður og þér í honum“ (2 Þess. 1, 12). Ekkert annað nafn, er menn kunna að nefna, hefur eins auðuga merkingu og nafn Jesú, og þó getum við, þú • og ég, sýnt hið dýrðlega lunderni hans, óend- anlegan kærleika og frelsandi mátt þess nafns öllum, sem umhverfis okkur eru. Kristur stendur við dyr hjarta okkar og leitast við að komast inn, svo að vitnisburður okkar geti aukið á dýrð nafns hans. Til þess að það megi verða, þurfum við að hreinsa leiðina að sál okkar. „Ég sá, að margir höfðu svo mikiö rusl við hjartadyr sínar, að ómögulegt var að opna þær. Sumir þurfa að ryðja missætti milli sín og bræðra sinna úr vegi. Aðrir þurfa að ryðja skapofsa og sjálfselskri ágirnd úr vegi, áður en þeir geta opnað dyrnar. Enn aðrir hafa sett heiminn fyrir dyr hjartans. Öllu þessu rusli verður að útrýma, og þá geta þeir opnað dyrnar og boðið frelsaranum inn.“ Test. lb 143. Hvernig er hægt að útrýma þessu rusli? Þú segist ekki vilja hafa það þar, en hvað getur þú gert? Svarið er skemmtilega fram- sett af E. G. White í Testimonies 5b 490: „Látið anda Guðs brenna ruslið í burtu, sem er í haugum við dyr hjarta ykkar, eins og heilagan loga, og leyfið Jesú að komast inn. Þá mun kærleikur hans streyma út til annarra gegnum okkur í mildum orðum, hugsunum og athöfnum.“ Þá og aðeins þá getum við í sannleika gjört nafn Krists dýrlegt. Víðfrægja dáðir hans. Postulinn Pétur seg- ir, að við séum „útvalin kynslóð, konunglegt prestafélag, heilög þjóð, eignarlýður, til þess að þér skulið víðfrægja dáðir hans, sem kallaði yður frá myrkrinu til síns undursamlega ljóss“ (1 Pét. 2, 9). Já, það er okkar að „víðfrægja dáðir hans“, mikilleik og fullkomnun Meistar- ans sjálfs. Hvílíkur ábyrgðarhluti og jafnframt forréttindi! Guð, sem ekki þyrmdi sínum eigin syni, heldur leyfði, að hann þyldi smán og raun, gerði það til þess, að við fyrir hans náð mættum vitna um kærleika hans og mátt fyrir alheiminum. Þeir, sem eru fúsir til að fórna sjálfum sér sem lifandi fórn fyrir mál- efni Guðs, eru á sérstakan hátt eign hans, sem er verði keypt. Tákn. Guð hefur kallað okkur til að vera „tákn“ (Jes. 8, 18; Es. 12, 6) eða leiðarljós fyrir aðra. Tákn er vegarvísir. Safnaðarheiti okkar er „Sjöunda dags aðventistar", en þó hefur fólk í öðrum löndum gefið okkur önnur nöfn. Við höfum til dæmis öll heyrt talað um Malamulo Kristniboðið í Nýassalandi í Afríku, en Malamulo Kristniboð þýðir „boð- orða kristniboð“. Á einum stað í Þýzkalandi er söfnuður okkar þekktur sem „endurfæðing- arsöfnuðurinn", í öðru landi í Evrópu sem „söfnuður máttarins“ og á strönd Vestur- Afríku sem „hreina fólkið“. Önnur nöfn eru athyglisverð eins og „söfnuður sannleikans", „fólk fjórða boðorðsins", „hvíldardagssöfnuð- urinn“, „fólk Guðs“ og „farbrautabætendur". Já, við erum „tákn“ fyrir heiminn. J. M. Hnatyshyn segir frá því, að eitt sinn hafi hann ætlað að finna skóla Aðventista í Indlandi. Enginn virtist þekkja neinn skóla undir því nafni, en það voru tveir skólar í þessum landshluta. Hann bað þá Indverjann, sem ók honum að lýsa þeim fyrir sér. Hann sagði, að í öðrum skólanum væri forráðamað- urinn í hvítri skikkju með langt skegg og bæri hálsfesti með krossi. Br. Hnatyshyn hristi höfuðið. „Hvernig er þá hinn skólinn?“ spurði hann. „í þeim skóla er það þannig, að enginn getur orðið meðlimur safnaðarins fyrr en búið er að fara með hann niður að á og baða af honum óhreinindin." Hnatyshyn brosti og skildi, að lýsingin átti við skírn. Söfnuður okkar í þessum landshluta er þekkt- ur fyrir skírnina, Kristniboðið er nefnt „Dhubki Mission", sem þýðir, að fólki sé dýft í vatn. Meðal Inka Indíánanna erum við þekkt sem heiðarlegi söfnuðurinn. Er það ekki fallegt heiti? Kristinn maður myndi ekki kjósa að vera þekktur sem slægur verzlunarmaður. Orð Guðs kennir okkur að vera kostgæfinn í öllum verk- um okkar, en við ættum aldrei að vera í vafa um að hafa komið á allan hátt réttlátlega og heiðarlega fram, eftir að við höfum haft verzlunarviðskipti við einhvern mann. „Hinn kristni mun haga sér nákvæmlega eins í öllum verzlunarviðskiptum og hann vill að bræður sínir haldi, að hann geri. Atferli hans stjórnast af innri meginreglum. Hann beitir ekki brögðum, þess vegna hefur hann ekkert að fela eða hylma yfir. Sannur heiðar- leikamaður notar sér aldrei veikleika eða fá- vísi annarra til þess að fylla pyngju sína.

x

Bænavikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bænavikan
https://timarit.is/publication/1870

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.