Heimili og skóli - 01.03.1949, Page 5
Heimili og skóli
TÍMARIT UM UPPELDISMÁL
8. árgangur Febrúar—Marz 2. hefti
ÓLAFUR GUNNARSSON:
Lestraraðferðir
Lestur er aðalnámsgrein barnaskól-
anna og á lestrarkunnáttu byggja síð-
ar aðrar námsgreinar að meira eða
minna leyti. Lestrarkunnátta hefur
löngum verið í hávegum höfð, t. d.
töldu Forngrikkir það einkenni
þeirra, er verst voru að sér, að þeir
kunnu hvorki að lesa né synda og
þóttu slíkt ódæmi.
Skólalöggjöf vor ákveður nú, að öll
börn skuli læra að lesa, enda hefur ís-
lenzkukennslan hlotið flestar kennslu-
stundir allra námsgreina. Þar eð hér
er um veigamikið atriði að ræða, dylst
engum, að mikið veltur á því, að sem
bezt takist með lestrarkennsluna.
Eg mun leitast við að benda á
nokkrar lestrarkennsluaðferðir í þess-
ari grein, án þess þó að leggja ákveð-
inn dóm á gildi einnar frekar en ann-
arrar, enda er það mála sannast, að
sú aðferð, sem hentar einum nem-
anda, getur verið óheppileg öðrum.
Kennari, sem er snillingur í meðferð
einnar lestraraðferðar, getur verið
meðalskussi, ef hann hálfnauðugur
verður að nota aðra.
Eitt aðalatriðið í lestrarkennslu,
eins og í öllu námi, er, að nemandinn
hafi raunverulegan áhuga á því, sem
hann er að gera, sé áhuginn uppgerð
ein, eða gæti hans alls ekki, þarf ekki
að gera góðum árangri skóna.
Hvernig skynjar lesandinn orðin?
Á ýmsan hátt, eftir því á hvaða þroska-
stigi hann er, hvers konar lestrarað-
ferð hefur verið beitt við kennsluna
og hvaða skynjun (sjón, heyrn o.s.frv.)
er lesandanum eiginlegust?
Skynjunin getur verið bundin við
sérkenni í orðinu, sem flýta fyrir úr-