Heimili og skóli - 01.12.1949, Blaðsíða 14

130
HEIMILI OG SKÓLI
4. bekkur 12 dra barna.
metakenndar. Á seinni árum hefur
mikil) hluti þeirra verið hið gagn-
stæða, a. m. k. hvað framkomu snertir,
þau hafa verið frek og ágeng. Þessi
börn líta þannig á skólastarfið, að það
sé víst eitthvað, sem við getum ekki.
Meðal fullvita hafa þessi börn haft
sérstöðu, sem annaðhvort hefur aukið
vanmetakenndina, svo að erfitt er að
losna við hana á ný, eða þau hafa verið*
í eilífri andstöðu, bæði við kennarana
og félagana. Við verðum að skapa ör-
yggiskennd hjá börnunum, koma þeim
í skilning um, að þau eru ekki eins ó-
fær í alla staði og þau halda, og jafn-
framt verða þau að skilja, að við við-
urkennum mannlegan tilverurétt
þeirra. Þeim mun öruggara, sem barn-
ið er og þeim mun vænna, sem því
þykir um kennarann, því auðveldara
er að leiða það inn á þær brautir, sem
kennarinn óskar. Fyrst og fremst verð-
ur barnið að finna, að það getur eitt-
hvað, og þegar því er orðið þetta at-
Greinarhöf.á bak við.
riði ljóst, er nærri ótrúlegt, hversu
hugrökk þessi börn ráðast á viðfangs-
efni, sem þau áður fyrr sniðgengu á
alla lund. Þess vegna er áríðandi að
hjálpartækin og andi skólans sé þann-
ig, að börnin komist í jafnvægi og
skilji, að tilveran þarf ekki að vera svo
hliðhöll, að hætta sé á falli í hverju
spori. Þetta er meira virði en þótt
börnin læri örlitlu meira eða minna
í einhverri bók.
Vafalaust stígum við kennaramir
víxlspor í framkomu okkar við börn-
in. Hafi okkur tekizt að vinna fullan
trúnað barnanna, er ánægjulegt að sjá
trúnaðartraustið skína út úr augum
þeirra og hversu áköf þau eru að leysa
þær þrautir, sem kennarinn leggur
fyrir þau, þótt börnin leggi fram krafta
sína til þess að þóknast kennaranum,
þá er það spor í rétta átt, og smám sam-
an eykst starfsgleði þeirra, svo að vinn-
an verður þeim til gleði, en ekki
kvalar.