Læknaneminn - 01.10.1956, Blaðsíða 15

LÆKNANEMINN
15
logi. Þar eru engar tilraunir gerð-
ar, enda engin tæki fyrir hendi.
Þótt við fáum vottað, að við höf-
um tekið þátt í slíkum námskeið-
um, vita allir, sem reynt hafa, að
slíkt er ekki annað en yfirklór af
dei'darinnar hálfu, til að ástand-
ið líti betur út á pappírnum. Út-
koman úr fyrsta hlntanum er því
stúdentsgrey, uppbólginn af theo-
rium og framandi nöfnum, sem
hann hefur litla hugmynd um,
hvernisr hann á að tengja við raun.
veruleikann.
I miðhlutanum er ástandið
skárra, þótt ekki sé það gott. Pat-
hologian er lífguð upp með sec-
tionum og pathologisku safni, sem
vel þyldi þó að vera endurnýjað,
þar sem sum præparötin eru yfir
20 ára gömul og lítt þekkjanleg.
Grunur leikur líka á, að sumir setji
betur á sig útlit glasanna en inni-
haldsins.
Eitt finnst mér þó vera þess
valdandi, að mönnum nýtist ekki
af krufningunum sem skyldi, og
bað er. hve feimnir heir eru yfir-
leitt að spyrja í því fjölmenni, sem
þar er vanalega statt. Því held
ég, að það yrði til bót.ar, ef hver
einstakur fengi ákveðið verkefni
til að fylgjast með. í næsta tíma
yrði hann svo látinn skýra frá því,
sem hann hefði fundið athugavert
og segia sitt áht á dánarorsökinni.
Mundi stúdentinn þá búa sig betur
undir tímann og efnið festast bet-
ur í honum.
Farmakologian er enn á fyrsta
hluta stigi, þ. e. utanbókarlærdóm-
ur. Ekkert ætti að saka, þó að
möunum v^ru sýndar verkanir ein-
stakra lyfja á tilraunadýrum, og
mundi það e.t.v. koma í veg fyrir,
að menn þyrftu að prófa þau á
sjálfum sér í apótekunum, eins og
nú tíðkast með misjöfnum árangri.
-— Það er sennilega að bera í
bakkafullan lækinn, að fara að
tala um kursusana. Virðuleg nefnd
kvað sitja á rökstólum til að fjalla
um þau mál. En þar sem ekkert
hefur ennþá gengið út af hennar
munni um þetta, langar mig til
að skjóta inn einu orði á ská.
Að örfáum sjúkrahúsum undan-
skildum, má heita, að stúdentinn
hafi mjög lítið gagn af veru sinni
þar. Þeir eru oft of margir í einu
og lítið gert til að kenna þeim.
Á Háskólasjúkrahúsinu svonefnda
eru t. d. oft 6—7 stúdentar í einu
á sömu deild. Þar gera þeir lítið,
nema að flækjast fyrir starfslið-
inu og hver fyrir öðrum, og tím-
inn má heita að hafa farið til spill-
is, ef ekki eru fallegir nemar í
deildinni.
Hvernig væri að hafa sama fyr-
irkomulag og sums staðar í Banda-
ríkjunum? Þar ganga lengra
komnir stúdentar að staðaldri á
sjúkrahúsin. Hver um sig fær á-
kveðinn sjúkling til umsjónar um
leið og hann kemur inn á sjúkra-
húsið. Af honum tekur stúdentinn
svo journal og rannsakar hann.
Fylgist jafnframt með öllum rann-
sóknum og aðgerðum, sem hann
gengst undir og á jafnframt að
vera reiðubúinn að skýra frá og
draga ályktanir af þeim, hvenær
sem prófessorinn æskir þess. Sem
sagt, hann fylgist með sjúklingn
um frá því að hann kemur inn og
þar til hann fer út af sjúkrahús-
inu. Eitt er enn, og það er, hve
lítið stúdentinn hefur af slysaað-
gerðum að segja. Að mínu áliti
er það það fyrsta, sem hann þarf
að læra, og því ætti hann að byrja
á að taka 1—2 mán. kúrsus á
slysastofu, áður en hann fer á
nokkra aðra kursusa.
Gaman væri einnig, ef síðasta
hluta menn hefðu tækifæri til að
fara í vitjanir með læknum út í