Læknaneminn - 01.10.1956, Blaðsíða 17

LÆKNANEMINN
17
inn“, aðeins lítill hluti af flatar-
máli hans.
Heidelbergbúinn er að sjálf-
sögðu ekki afkomandi Heidelberg-
mannsins (homo heidelbergensis),
eins og sá kynni að halda, sem
hefði svipaðar hugmyndir um þann
bæ og t. d. margir Bretar um okk-
ur, þ. e. að við séum Eskimóar.
Að útliti virðast þeir yfirgnæfandi
ljósir að yfirbragði, líkt og Islend-
ingar. Að eðlisfari eru þeir þann-
ig, að fáa Þjóðverja er þægilegra
að umgangast: þeir eru vingjarn-
legir og hjálpsamir, glaðlegir í við-
móti og seinir til reiði.
í þessum bæ stundaði ég nám
í læknisfræði s. 1. sumar. Sumar-
misserið er við flesta þýzka og
franska háskóla í maí, júní og
júlí.
Stúdentar voru á sumarmisser-
inu um 6200, svo að hann verður
að teliast með minni háskólum
Þýzkalands. En sennilega eru
óiúða fleiri útlendingar við aðra
þýzka háskóla en í Heidelberg.
Þeir voru um 800. Skólinn er van-
ur því og telur sjálfsagt að hæna
að sér sem fiesta erlenda stúdenta.
Gengur það iafnvel nokkuð langt,
eins og t. d. á fyrsta misseri í tann-
læknadeild, en þar voru í sumar
fleiri Norðmenn en Þjóðveriar, og
eru þá ótaldir aðrir út.lendingar.
I-æknadeildin er f.iölmennasta
deildin, næst heimspekideildinni,
með um 1200 stúdenta (þar af ca.
150 stud. med. dent.) og um 100
prófessora og dósenta auk minni
spámanna (aðstoðarlækna og
kandídata, sem voru látnir segja
okkur til við verklegar æfingar á
klinikunum, eftir því sem tilefni
gafst).
Borgin Heideiberg átti því láni
að fagna, ein þýzkra borga í þess-
um stærðarflokki, að þar féll aldr-
ei sprengja alla heimsstyrjöldina
síðari (og einu rústirnar sem sjást
eru rústir hallarinnar, sem Frakk-
ar sprengdu 1689). Þar var því
hægt að halda áfram kennslu strax
eftir stríðslokin. Nú reynist það
hálfgert ólán, og fyrir læknadeild-
ina sérstaklega. Flestir aðrir há-
skólar misstu mikinn hluta af klin-
ikum og institutum sínum, en hafa
nú endurreist allt samkv. nýjustu
kröfum.
Heidelbergháskóli hefur hins
vegar þurft að sætta sig við það,
að sitja áfram í gömlu klinikun-
um, sem flestar voru reistar um
aldamót og lítið hefur verið byggt
nýtt eftir stríðið.
Þjóðverjar skipta læknisfræði-
náminu í tvennt: prekliniska hlut-
ann (5 misseri) og kliniska hlut-
ann (6 misseri). Próf á eftir hverj-
um hluta. Ég stundaði nám í klin-
iska hlutanum, en sótti þó ekki
fyrirlestra í miðhlutafögunum, sem
eru hjá okkur. Til þess að fá heim-
ild til þess að stunda nám í klin-
iska hlutanum, þurfti ég að fá við-
urkennt fyrsta hluta prófið héðan
og reyndist það engum örðugleik-
um bundið.
Kennslan í seinni hlutanum fei'
fram í Universitátskliniken, og
er ein klinik fyrir hverja sérgrein.
I hverri klinik eru síðan einn eða
fleiri Hörsále, þar sem kennsl-
an fer fram í Vorlesungen.
Ganga menn svo milli klinika til
þess að hlýða á fyrirlestra. Hvort
þessi einangrun hverrar sérgrein-
ar er heppileg, skal ég ekkert full-
yrða um, en prófessorinn í hand-
læknisfræði lýsti því einu sinni
yfir í Vorlesung, að sín skoðun
væri sú, að kirurgiska og medi-
cinska klinikin ættu að vera und-
ir sama þaki.
Nokkrum erfiðleikum er það allt-
af bundið að velja og ákveða,
hvaða fyrirlestra maður ætli að