Læknaneminn - 01.11.1974, Qupperneq 17

Flogið hefur fyrir, að Tómas Helgason, prófessor í geð-
lceknisfrœði, hafi neitað Óttari Guðmundssyni, fyrrv. rit-
stjóra Lœknanemans, um vinnu á Kleppsspítalanum á grund-
velli skrifa, sem birtust í síðasta árgangi blaðsins. Þar eð
hér er um alvarlega ásökun að rœða, þá hafði blaðið sam-
band við aðila málsins.
Uggi Agnarsson stúdentaskiptastjóri kvaðst hafa reynt að
utvega lœknanema í aðstoðarlœknisstöður á Kleppsspítalan-
um. Haji það gengið illa, aðeins einn sýnt áhuga, þ. e. Ottar
Guðmundsson, og lét Uggi Tómas vita af því. Ekki var T.
ánœgður með það. Spurði þá Uggi T.: „Ef ég fœ ekki neinn
annan, viltu þá að Ottar komi?“ Við því kvað Tómas nei.
Tómas Helgason sagðist líta svo á, að með því að fá stúd-
enta til bráðabirgða í aðstoðarlœknisstöður á Ksp. þá vœri
liann að biðja viðkomandi stúdenta að gera sér greiða. „Eg
bið ekki menn um greiða, sem níða niður þá starfsemi, sem
ég er forsvarsmaður fyrir,“ sagði Tómas að lokum.
Blaðið hafði samband við Ottar, en hann vildi ekkert um
málið segja nema hvað hann hejði sótt um vinnu á Ksp. en
ekki fengið hana.
Framh. af bls. 3.
ið vatn í sumarhitum. Þœr sem áður létu mig friðlausan frá
morgni til kvölds og bönnuðu mér svefn á nóttum, — hvar eru
þœr nú? Ævintýralegir kaflar í fyrsta þœtti sjálfsœvisögu
minnar og naumast það, gleymdir draumórar.-------Fullorð-
insárin sem lœsa deyfíngarkló í hjartavöðva mannsins, þau
standa mér fyrir sjónum sem örlagaþrúngnust liáðúng. Þá er
sœlla að deya en eiga fyrir sér að setjast á bekk með þeim sem
rimpa saman fúagloppurnar í þjóðfélaginu og brýna fyrir
kotúngnum að sjóða kartöflurnar sínar í moðkassa.“ (Hall-
dór Laxness í Vefaranum mikla frá Kasmír, 42. kafli).
s. á.
'g’t'
„Heyrðu, vinnur Jiessi ekki á fœðingadeildinni?
telja, að því valdi löng barnæska og þroskatímabil,
þróun heilans og hlutverk tungumáls og annarra
tákna í félagstengslum mannverunnar. Langt lær-
dómstímabil (inlárningsperiod) veldur því, að mikil
frávik geta orðið á því, hvaða hvatar vekja kynþrá
og hvernig einstaklingurinn bregst við henni. Að
lokum má geta þess, að kynhegðun manna hefur
fjarlægst fjölgunartilgang sinn meira en nokkurrar
annarrar dýrategundar.
A kynþroskaskeiðinu lýkur líkamlegri kynferðis-
þróun að fullu og hinni psychosexuölu að miklu
leyti. Sú líkamlega ræður hvað kynþráin verð-
ur sterk og hvernig hún er, en sú síðarnefnda ræður
því, á hvern hátt kynþránni er fullnægt.
RIT:
Barr ML, Bertram EG: Nature (London) 1963: 676 1949.
Lyon MF: Nature (London) 190: 372 1961.
Jost A: Harvey Lect. ser. 55, 201 1961.
Harlow HF, IJarlow MK: Int. J. Psych. 1: 43 1965.
IJárd E, Larsson K: Brain, Behaviour and Evolution 1: 405
1968.
Beach F A, Ford C S: Sexualitet hos mánniskor och djur
Stoklchólmur 1952.
Obstetrik och Gynekologi: Sam Brody. Stokkhólmur 1970.
Lindsten J: Lákartidningen 65: 227 1968.
Medicinsk Genetik: Hans Olof Ákesson. Stokkhólmur 1968.
Cullberg J: Obstetrik och Gynekologi, Nya forskningar och
rön 17 1968.
Kromosomalt kön, könsutveckling och könsidentitet homo-
sexualitet och homosexuellt beteende: Nilsson L, Nyman
G E Lundur 1972.
Sexologi: Joachim Israel Stokkhólmur 1970.
LÆKNANEMXNN
15