Læknaneminn - 01.11.1974, Blaðsíða 31

Og hvað þýðir þetta svo? Hvenær þarf að tak-
marka? Er þaS þegar deildarstjórn finnst að þurfi
að takmarka? Er það þegar sjúklingar eru ekki
orðnir nógu margir og sjúkrahúsin ekki nógu stór
fyrir læknanema-hópinn, Er það þegar þjcðfélagið
er búið aS fá nóg af læknum? Sjálfsagt vantar þarna
eitthvað af spurningum, svari hver fyrir sig, en ég
hallast að því, að sjúklingafjöldi og sjúkrahúsarými
takmarki það sem maður lærir af klinik og séu slíkar
aðstæður ófullnægj andi verður manns eigin geta
einnig ófullnægjandi.
En hvað með faglega matið? AS mínum dómi
þýðir það bara, að allir sem standast lágmarkskröf-
ur fái að halda áfram. ÞaS hlýtur að vera hagur og
sómi læknadeildar að geta stuðst við ákveðnar kröf-
ur, en þurfa ekki að vera með breytilega hópa frá
ari til árs, sem tölutakmörkun myndi trúlega gefa,
(þ. e. eitt árið er lægsti maður með 5.0 en næsta
6.5). HvaS sem um janúarprófin má segja, gefa þau
þó öllum jafnt tækifæri, þótt menn séu eflaust mis-
jafnlega undir þau búnir.
Læknanemar eru enn ekki orðnir það gífurlega
margir að deildin þurfi að kasta frá sér þeim mögu-
leika að halda góðum og jöfnum standard. ÞaS verð-
ur þá að hafa það þótt hópar verði misstórir. Og
eitt enn. Hvers vegna þessi fjölgun í læknadeild?
Með auknum fjölda stúdenta á síðustu árum frá
menntaskólunum hefur fjölda nýinnritaðra í lækna-
deild ekki aukist að sama skapi. Hins vegar hefur
fallprósenta lækkað úr ca. 70-75% árið 1970 í ca.
40-50% í ár? Á sama tíma fjölgar stúdentum með
III. einkunn á stúdentsprófi úr ca. 20% í 60%. Jafn-
vel þótt maður hafi í huga mögulega breytta dreyf-
ingu stúdenta, þ. e. þeir með hærri stúdentsprófin
fari frekar í 1. deild (ósannað), og að menn reyni
aftur og aftur við 1. árs próf (þekktist líka ’70),
virðist nú samt að eitthvað hafi kröfurnar breytst.
Af undangengnu má ráða, að ég sé ekki æstur í
að berjast fyrir stórauknum fjölda stúdenta í lækna-
deild við óbreyttar aðstæður. ÞaS verður þó að
reyna aS sjá svo urn aS réttlæti verði beitt þar sem
því verður við komið. Hvað gera skal næst í málum
2. árs nema liggur ekki ljóst fyrir nú, það verður
að nokkru að ráðast af næstu aðgerðum deildar-
stjórnar. Miklu skiptir þó, að 2. árs nemar sjálfir
séu aktífir og raunar hafi forgang um það sem gera
þarf.
Enn um sinn verður þetta mál því í deiglunni. I
vetur verður fróðlegt að sjá hvort janúarprófum
tekst að ýta til hliðar „numerus clausus" draugnum,
eins og svo margir vonast til.
ÞaS skal tekið fram að þetta pár eru einungis
mínar hugleiðingar, mótaðar af þeim aðstæSum,
sem ég hef kynnst. Ég þykist vita aS ýmsir séu mér
ósammála. Þetta er því ekki nein yfirlýsing frá
stjórn F.L.
Á eigin ábyrgð,
Kristján Erlendsson, form. F.L.
Þeir stúdentar, sem verið haja á fæðingadeild Lsp. í sum-
ar og haust, hafa orðið varir við ánægjulega breytingu á
stofnuninni. Allt skipulag deildarinnar hefur verið tekið til
Sagngerðrar endurskcðunar og þá sérstaklega kúrsusinn í
kvensjúkdómafrœði og jœðingarhjálp. Árangurinn er sá, að
studentar læra nú yfirleitt miklu meira á þessum kúrsus en
áður var. Eru þeir t. d. síþreifandi í allar áttir en slíkt tald-
tst víst áður til stórviðburða. Mættu forustumenn annarra
deilda Lsp. gefa því gaum, sem þarna er í burðarliðnum og
þá sérílagi því kennsluhugarjari, sem er hraðvaxandi meðal
starfsfólks fimmtu deildarinnar.
LÆKNANEMINN
25