Læknaneminn - 01.11.1974, Qupperneq 27

Pistill Félags lœknanema pr. 18. sept. 1974
Það er ekki frá mörgu að segja úr sumarstarfinu
eins og kannski við er að búast. Þó er tvennt, sem
rétt er að minnast á.
I. Deildarfundir. Mestur tími hefur farið í setu á
deildarfundum og vinnu í kringum þá. Fara nú boð-
aðir fundir síðan í apríl að nálgast tuginn, enda
mörg mál legið fyrir. Aðeins fátt eitt hefur þó feng-
ist afgreitt, því að ólöglegir fundir hafa verið um
tvöfalt fleiri en löglegir.
Er greinilegt að hér þarf breytingar við. Sjálf-
sögðustu mál hafa dregist óeðlilega á langinn, vegna
þess að meirihluti deildarmanna befur ekki séð sig
knúinn til að sinna þessum hluta starfs síns, þ. e.
stjórnunarhlutanum. Þar við bætist, að einatt er illa
og seint til þessara funda boðað og er þar ef til vill
skýring á því, hvers vegna svo fáir tilkynna fjarvist-
ir sínar fyrirfram. Auk þessa hafa sumarleyfi eflaust
átt sinn þátt að máli.
Deildarráðsfundir hafa á sama tíma verið fáir,
enda hefur deildarráð þröngt valdsvið og getur því
fáu afkastað. Vaknar sú spurning hvort ekki megi
víkka þetta valdsvið og breyta þannig lögum, að
deildarráð geti annast endanlega afgreiðslu fleiri
mála. Virðist það réttlætanlegt á þeim forsendum,
að á deildarfundum mæta yfirleitt sömu mennirnir
og það er sami kjarninn, sem lætur að sér kveða.
Verður fróðlegt að sjá, hvort mætingar glæðast þeg-
ar haustar.
Ef nefnd eru þau mál, sem komist hafa inn á lög-
lega fundi má fyrst lelja takmörkunarmálið. Ákveð-
ið var í apríl að fresta að ákveða neitt til haustsins.
Þá hlutu „janúarprófin“ lögfestingu og þótt að stúd-
entar bentu á, að það að fara í próf að ári liðnu gæti
ekki talist endurtekning, heldur að byrja að nýju,
hefur Háskólaráð nú samþykkt þessa breytingu eftir
að lögfræðileg umsögn hafði komið í málinu. Um
þessa afgreiðslu Háskólaráðs eru til margar kjafta-
sögur, sem best er að áhugamenn beri sig eftir sjálf-
iri.
I maí fór fram kosning deildarforseta og hlaut
próf. Olafur Bjarnason hnossið. Varadeildarforseti
var kjörinn próf. Þorkell Jóhannesson. Eru þeir um
þessar mundir að taka við embættum.
Mjög hefur gengið illa að koma í gegn nefndartil-
lögu þess efnis, að losað verði um þau bönd, sem
tengja prófessoraembætti við eitt ákveðið sjúkrahús.
Tillaga þessi er upprunalega komin frá F.L., til
þess að hæfir og áhugasamir kennslukraftar, sem
einnig vinna á öðrum sjúkrahúsum en Landsspítal-
anum nýtist til kennslu hins aukna fjölda lækna-
nema. Þetta samrýmist ekki langtímasjónarmiðum
um eitt háskólasjúkrahús enda tillagan borin fram
með núverandi aðstæður í huga en fjarlægum
draumum ýtt til hliðar í bili. Það nefur engan mátt
særa, en samt hvergi láta af þeim (for)réttindum,
sem þegar hafa fengist. Þó kom þetta mál fyrir síð-
asta deildarfund í breyttri mynd. Sá fundur var
reyndar ólöglegur.
Þá eigum við von á doktorsvörn í haust frá einum
kennara deildarinnar og er það mál komið á góðan
rekspöl.
Þá má að lokum geta þess að í vor kom fram sú
tillaga, að hækka lágmarkseinkunnir úr 5 upp í 6.
Kom sú tillaga fram sem innlag í umræður um „leið-
ir til takmörkunar“. Það var ánægjulegt að sjá, hve
allir þeir sem tillöguna ræddu vildu fara varlega og
ekki flana að slíkum ákvörðunum. Það er kannski
erfitt að setja sig prinsippielt upp á móti því, að
deildin endurskoði þær kröfur, sem hún telur nauð-
synlegt að gera til verðandi lækna. Slík endurskoðun
verður samt að fara fram af fullri skynsemi og taka
tillit til þeirra aðstæðna, sem ríkjandi eru hverju
sinni. Þar á ég t. d. við að slík hækkun á lágmarks-
einkunum á sama tíma og janúarpróf eru innleidd
LÆKNANEMINN
23