Læknaneminn - 01.04.2004, Blaðsíða 14

ÞRIGGJA BARNA MOÐIR
Að vera þriggja barna
móðir og í læknisfræði
- hvernig fer það saman?
Það var haft samband við mig frá ritnefnd Læknanemans og
ég beðin um að skrifa gamansama grein um það hvernig það
er að vera læknanemi og þriggja barna móðir. I kjölfarið kom
ein versta ritstífla allra tíma þar til góð vinkona mín sem einnig
er í deildinni benti réttilega á að þetta er nú bara ekkert gam-
anmál. Fyrir þau ykkar sem ekki þekkja mig þá er ég konan
sem var ófrísk á 1 .,2.,3„4. og 5. ári.
Amma mfn, Guðrún Matthildur
Sigurbergsdóttir, betur þekkt sem
amma Gunna, átti þrjú börn í röð
á innan við þremur árum. Hefur
hún oft sagt að hún hafi átt eitt í
kerru, eitt í vagni og eitt á leiðinni
og hún hafi ekki óskað sínum versta
óvini þess að eignast þrjú börn í
svona tröppugangi. Nú er amma mín
lífsglöð og mikill dugnaðarforkur og
eitt það mesta hrós sem ég hef fengið
á lífsleiðinni er það að ég líkist henni.
Ja, í það minnsta á ég þrjú börn. í einni
bunu. Bara á aðeins lengri tíma, það er
þremur og hálfu ári. Og yngstu börnin af þessum þremur
heita báðar Jóhanna. Önnur er dóttir mín Jóhanna Laufey.
Hin er móðir mín, Jóhanna Jónsdóttir. Þegar amma gekk
með mömmu var það mikið hneykslismál, þetta þótti nær
glæpsamlegt að gæta sín ekki betur! Aðeins faðir hennar,
Sigurberg tók fréttunum fagnandi, þegar amma stundi upp
að hún væri nú orðin ófrísk í þriðja sinn eftir röð af skömmum
og hneykslunarfyrirlestrum, og sagði: „Þetta gæti orðið þín
mesta blessun í lífinu". Og það voru orð að sönnu. Með þetta
veganesti í farteskinu var lagt af stað í hverja meðgöngu eftir
töpuð stríð við frjósemisgyðjuna með mistækar getnaðarvarnir
að vopni sem allar höfðu brugðist fyrir rest. Með bros á vör. í
það minnsta getum við hjónin í hvert sinn vart beðið þess að
meðgöngunum Ijúki því við erum sammála um það að það sé
í raun erfiðasta tímabil þess að eignast barn. Kannski vegna
þess að þá er engin amma Jóhanna sem getur tekið litla
krílið í smástund. Foreldrar mínir eru nefnilega óþreytandi í
því að styðja við bakið á okkur og hjálpa til. Reyndar var það
mamma sem kom mér í gegnum N.CIausus til að byrja með.
Hver annar hefði nennt í alla göngutúrana til að róa taugarnar
fyrir prófin og vakna fyrir 7 til þess að elda pasta svo ég fengi
nú einhverja almennilega næringu yfir daginn? Enn í dag er
hún með mér í læknisfræðinni, gætir barnanna í hverri lestörn
og kemur þar að auki hvern dag til þess að hjálpa mér með
þau á morgnana þar sem eiginmaður minn, Krissi, fer svo
snemma til vinnu. Það er ómetanlegt að eiga góða að. Maður-
inn minn er þolinmóðasti og blíðasti maður í heimi! Hann er
svo góður pabbi að stundum segi ég að böþnin okkar eigi
tvær mömmur. Og svo eru það börnin
sjálf. Svana Ösp er elst og nú 4 1/2
árs. Hún er mikill prófessor og óttaleg-
ur ráðskonurass. Reyndar ætti hún að
fá vinnu hjá Sáttasemjara Ríkisins, hún
er svo afar snjöll að leysa ágreining
milli systkinanna og finna jákvæðar
hliðar fyrir alla, ekki síst sjálfa sig.
Steinar Ari (21/2árs) var oft nefnd-
ur Blíðfinnur sem ungabarn og á
það ekki síður við hann í dag.
Hann er mikill dundari og ákafur
ryksuguaðdáandi sem og allra
innstungna og raflagna. Þetta
kom í Ijós um leið og hann gat skriðið og stefnir
í að hann verði annað hvort Islandsmeistari í Raflögnum eða
fyrirtaks ræstitæknir. Jóhanna Laufey (~ 10 mán) er sólskins-
barn, hún bara brosir og hlær. Þess á milli vill hún hnoðast í
fanginu á okkur og kúra.
Auðvitað skiptast á skin og skúrir. Álag vegna heimilishalds-
ins gefur ekki ótakmarkaðan lestrartíma og því fer fjarri. Oft á
tíðum eru verkefni líkt og stuttir fræðslufyrirlestrar á deild sett-
ir fyrir með dagsfyrirvara. Börnin veikjast, bíllinn bilar, reikning-
arnir hrúgast inn, yfirdrátturinn í botni og prófin nálgast. Sem
betur fer eru börnin mín óborganlegir húmoristar - og hjálpa
mér hvað mest að hafa húmor fyrir sjálfri mér.
Að lokum vil ég segja sögu frá því þegar ég vann sem
aðstoðarlæknir á Bæklunarskurðlækningadeild, rétt hálfnuð
með fjórða árið. Þetta var um sumar og sæmileg mönnun svo
vaktaálag var eins og gengur og gerist. Eitt kvöldið var Svana
Ösp, þá rúmlega 2 1 /2 árs, óþekk að fara að sofa og heilmikill
næturgalsi í minni konu. Ég sagði við hana að hún væri stríðnis-
púki. Af hverju? spurði hún. „Nú af þvíþú stríðir mérsvo mikið
núna, þá ertu stríðnispúki". Hún horfði á mig smá stund, brosti
svo með sér og sagði: „Mamma vinnupúki!"
Þurý Ósk Axelsdóttir. Læknanemi 5. ár.
Aðstoðarlæknir BUGL.
14 - Læknaneminn 2004