Læknaneminn - 01.04.2004, Síða 72

mRKS tjáningu á IL-13R(1 eftir þann ræktunartíma sem
var notaður.
Ályktanir: Hnattkjarna frumur úr blóði astmasjúklinga sem
ekki eru með ofnæmistilhneigingu geta sýnt aukið næmi
og örvast af ofnæmisvökum. PHA niðurstöður benda til að
seytun verði ekki á IL-13 próteini nema fruman sé í skiptingu
þó tjáning á mRKS fyrir IL-13 sé aukin. RKS tjáning á IL-
13R( 1 viðtaka fyrir IL-13 breytistekki íhnattkjarnafrumum við
örvun með þeim frumuboðum (cytókínum) og ofnæmisvökum
sem notaðir voru í rannsókninni.
Lykilorð: IL-13, astmi, ensímtengd mótefnamæling, rauntíma-
öfugumritunar-keðjumögnun
Áhrif raloxifens á APC viðnám hjá eldri konum sem búa á
hjúkrunarheimilum
Sigurbjörg Sigurjónsdóttirl, Helga Hansdóttír2 og Páll Torfi
Önundarson2
1 Læknadeild Háskóla Islands, 2 Landspítalí-Háskólasjúkrahús
Inngangur: Raloxifen er lyf af flokki sértækra estrógenviðtaka
mótandi lyfja (SERM). Það er notað við meðferð á beinþynningu.
Rannsóknir hafa sýnt að raloxifen eykur hættuna á segamyndun
í djúpum bláæðum. Arfgengur galli í Faktor V í storkukerfinu
(Leiden stökkbreyting) veldur auknu APC viðnámi. Þessi galli
leiðir til aukinnar hættu á bláæðasegum. Estrógen veldur aukinni
hættu á bláæðasegum og auknu viðnámi gegn virkjuðu próteini
C. Tilgangur þessarrar rannsóknar er að kanna áhrif raloxifens á
APC viðnám hjá eldri konum sem búa á hjúkrunarheimilum.
Efniviður og aðferðir: Þátttakendur voru 19 konur sem búa á
tveimur hjúkrunarheimilum í Reykjavík. Meðalaldur þeirra var 85,3
ár. Konur sem höfðu sögu um bláæðasega eða höfðu fengið
hjarta- eða heilaáföll síðasta ár voru útilokaðar frá þátttöku. APC
viðnám var mælt í plasma með APTT aðferð (Dahlback aðferð)
fyrir meðferð með raloxifeni og eftir 12 vikna meðferð með 60mg
á dag. Meðaltalsgildi fyrir meðferð og á meðferð voru borin
saman. Við samanburð var notað T-próf paraðra úrtaka.
Nióurstöður: Sýni fyrir og á meðferð voru til fyrir 13
kvennanna. Næmi APC fyrir meðferð var að meðaltali 2,2 (0,1
og á meðferð að meðaltali 2,5 ( 0,1. Munurinn var marktækur,
p<0,01. Raloxifen veldur samkvæmt þessu minnkuðu APC
viðnámi hjá rannsóknarhópnum.
Umræóa: Þessar rannsóknir ganga þvert á það sem búist
hefði verið við miðað við rannsóknir á estrógeni og rannsóknir
á raloxifeni sem sýna aukna hættu á bláæðasegum. Frekari
rannsókna er þörf, bæði á áhrifum raloxifens á hættu á
bláæðasegum hjá þessum hópi kvenna og á aðra þætti sem
tengjast bláæðasegum.
Lykilorð: Raloxifen, APC viðnám, bláæðasegar.
Effect of Cdk-lnhibitor, R-Roscovitine, on the Expression of
Cell-Cycle and Circadian Clock-Related Genes in GOS Tumor
in Mice.
Hlynur Georgssonl, Elizabeth Filipski2, Pasquale Fabio lnnominato2,
Francis Levi2
1 Department of Medicine, University of lceland,
2 Institut National de la Sante et de la Recherche Medicale
(INSERM)
“Chronotherapeutique des cancers", Universite Paris du Sud XI,
France
Introduction: R-Roscovitine, a synthesized Cyclin-dependent
kinase (Cdk) inhibitor, has been shown to selectively cause
transformed cells to enter apoptosis. It and other Cdk2
inhibitors have been considered promising candidates for anti-
cancer therapy. The mechanisms by which these molecules
illicit their effects has not yet been fully established but most
likely involve arrest of cells in the G1 phase of the cell-cycle via
a pRB-related pathway. Moreover, recentstudies have reported
new-found links between the growth-control pathways of the
cell-cycle and important genes functioning in the circadian
cell clock. We were interested to determine if there is a way to
quantify the effect of Roscovitine on Glasgow osteosarcoma
tumor cells in mice by measuring the expression of various
cell-cycle and circadian clock-genes which may or may not be
significantly affected by Roscovitine in its action.
Materials and Methods: Using Glasgow Osteosarcoma
tumor tissue extracted from 60 circadian-synchronized mice,
RT-PCR LightCycler assays were performed in order to
assess the expression levels of clock genes (per2, cry1, clock,
bmal) and cell-cycle related genes (cyclinE, cyclinB 1, cyclinD,
p53, bcl2 and bax) at various Roscovitine doses in relation to
the housekeeping gene 36b4.
Results: We report here, with the caveat that the nature of
our results betrays serious shortcomings in their reliability, that
no dose-dependent changes were seen in the expression of
the selected genes.
Discussion: The results were unreliable to the point
of their having little if any relevance in answering the
questions intended. Given the variability seen in LightCycler
measurements, more numerous samples would have been
required to provide relevant data. Although earlier studies
have argued for RT-PCR as the most sensitive method
for determining mRNA abundance, it may be prudent for
subsequent studies of this design to use other accepted
methods such as Northern blot analysis, Nuclease Protection
Assays or in situ hybridization.
72 Læknaneminn 2004