Læknaneminn - 01.04.2004, Síða 77

brjóstakrabbameins gaf vísbendingu um að hormónatöku fylgi
aukin brjóstakrabbameinsáhætta.
Ályktanir: Hlutfall kvenna sem hafði notað hormón og
tímalengd hormónanotkunar jókst á tímabilinu 1996-2001 og
jókst ísamanburði við fyrra tímabil. Tegund hormónameðferðar
erbreytileg eftiraldri og hærrahlutfall kvennasem tóku hormón
reyktu. Gera þyrfti frekari rannsóknir á áhrifum hormónatöku á
brjóstakrabbameinsáhættu hjá íslenskum konum.
Lykilorð: Tíðahvarfahormón, hormónauppbótarmeðferð,
tíðahvörf, estrógen, brjóstakrabbamein.
Áhrif TGF-(1 á tjáningu viðloðunarsameinda
og efnatogaviðtaka á óreyndum T-frumum
Sólrún Melkorka Maggadóttirl, Brynja Gunnlaugsdóttir2 og Björn
Rúnar Lúðvíksson 1,3
1 Læknadeild HÍ, 2rannsóknarstofa í gigtsjúkdómum, LSH,
3rannsóknarstofnun LSH ónæmisfræðideild.
Inngangur:
Stjórnun á íferð T-fruma í vefi er flókið samspil
viðloðunarsameinda, boðefna og viðtaka þeirra. Pó vitað sé
að TGF-(1 hafi áhrif á ofangreint samspil ber niðurstöðum
rannsókna ekki saman um áhrif þess á viðloðun og sækni
T-fruma. Því voru könnuð áhrif TGF-(1 á efnatogaviðtaka og
viðloðunarsameindir á óreyndum T-frumum.
Efniviður og aóferðir:
CD3+/CD45RA+ (naive) T-frumur voru einangraðar
úr naflastrengsblóði með neikvæðu vali (n=5). Tjáning
viðloðunarsameindanna L-selectins, CLA, integrinanna (E og
(7 auk efnatogaviðtakanna CXCR3 og CCR4 var metin fyrir
og eftir 96 klst. anti-CD3 (10(g/ml) ræsingu (með/án TGF-
(1 (1 Ong/ml)) í frumuflæðisjá.
Niðurstöður:
TGF-(1 jók hlutfall ræstra CD4+/(E+ og CD8+ /(E+ T-fruma,
um 785 og 525%; p<0,02 en fjölgaði (E sameindum einungis
á ræstum CD8+ T-frumum; p<0,05. Meirihluti óreyndra T-
fruma voru (7+ (81%), en við ræsingu dró þó úrtjáningu þess
(p<0,01). Þar sem (E og (7-integrin mynda starfhæfa einingu
kom á óvart að mun fleiri T-frumur voru (E+ en (7+ eftir anti-
CD3 ræsingu með TGF-(1. Helmingur óræstra T-fruma voru
L-selectin+ og dró ræsing úr fjölda viðtakanna á yfirborði
þeirra (p=0,02).
Athuguð var tjáning CXCR3 (Th1 svipgerð) og CCR4 (Th2
svipgerð). TGF-(1 jók hlutfall óræstra CD8+/CCR4+ T-fruma;
p<0,05. Ræsing með anti-CD3 fækkaði CD4+/CCR4+ og
CD8+/CCR4+ T-frumum (p<0,05), þó hún hefði eingöngu
slík áhrif á (E+/CXCR3+ og (E+/CCR4+ T-frumur (p<0,02)
ef TGF-(1 var til staðar.
Umræður:
Niðurstöðurnar benda til að ekki fari saman aukin tjáning (E
og (7 integrina fyrir tilstilli ræsingar T-fruma með anti-CD3 og
TGF-(1. Ljóst er einnig að bæði CD4+og CD8+ T -frumur
eru næmar fyrir áhrifum TGF-(1 á tjáningu (E, en ekki einungis
CD8+ T-frumur eins og áður hefur verið talið. Ennfremur
að ólík stjórnun á tjáningu CXCR3 og CCR4 ráðist af magni
ræsingar og svipgerð T-fruma. Frekari rannsóknir okkar munu
beinast að áhrifum TGF-(1 á efnatogavirkni og meingerð
sjálfsofnæmissjúkdóma.
Lykilorð: T-frumur, TGF-(1, viðloðun, efnatogaviðtakar.
Áhrif fiskolfu í fæði músa á myndun interleukin-
12 í miltisfrumum
Margrét Sturludóttirl, Dagbjört H. Pétursdóttir2 og ingibjörg
Harðardóttir2
1 Læknadeild Háskóla íslands og 2Lífefna- og sameindalíffræðistofa,
læknadeiid Háskóla Islands
Inngangur: Fiskolía hefur áhrif á frumuboðamyndun og
virðist stuðla að sveigingu ónæmissvars miltisfrumna í átt að
Th2 svari. Interleukin (IL) -12 er bólguhvetjandi frumuboði
og einn megin áhrifavaldur í sveigingu ónæmissvarsins f Th 1
svar. Tilgangur rannsóknarinnar var að kanna áhrif fiskolíu á
myndun IL-12 í miltisfrumum músa.
Efni og aðferðir: Balb/C mýs fengu fisk- eða kornolíubætt
fóður í fjórar vikur. Frumur voru einangraðar úr milta og
örvaðar með lípópólýsakkaríði (LPS) í 48 tíma. Átfrumur voru
einangraðar og örvaðar með LPS eða interferon-gamma
(IFN-()+LPS í 48 tíma. IL-12 var mælt með ensímtengdri
mótefnamælingu (ELISA).
Niðurstöður: Miltisfrumur úr músum sem fengu fiskolíubætt
fóður mynduðu meira IL-12 eftir örvun með LPS en miltisfrumur
úr músum viðmiðunarhóps sem fékk kornolíubætt fóður
(P=0,0002), Átfrumur úr miltum músa sem fengu fiskolíubætt
fóður mynduðu einnig meira IL-12 eftir örvun með LPS en
miltisátfrumur úr viðmiðum (P=0,03). Munur á IL-12 myndun
heildarmiltisfrumna úr músum á mismunandi fóðri var meiri
en munur á IL-12 myndun einangraðra átfrumna úr músum
á mismunandi fóðri. Þegar átfrumur úr milta voru örvaðar
með IFN-_+LPS mynduðu þær mun meira IL-12 en þegar
þær voru örvaðar með LPS eingöngu, en enginn munur var
á IL-12 myndun frumna úr músum sem fengu fiskolíu- eða
kornolíubætt fóður eftir örvun með IFN-_+LPS.
Ályktanir: Fiskolía eykur myndun miltisfrumna á IL-12 sem
ætti að leiða til sveigingar ónæmissvarssins í Th 1 en ekki Th2.
Frumur aðrar en átfrumur (eitilfrumur og aðrar frumur) virðast
auka áhrif fiskolíu á myndun IL-12.
Lykilorð: Fiskolía, átfrumur, IL-12, Th1 svar
77