Úrval - 01.07.1965, Blaðsíða 24

22
Teikning úr ússneska ritinu af Syphamie
versicolor.
gcngur hinn lifandi kaktus cftir
sandinum og steinunum á botni
sjávarins og mjakast meira að segja
upp bratta kletta í fæðuleit sinni.
Sé hætta á ferðum og ígulkerið
vilji forða sér eins fljótt og mögu-
legt er, þá tekur það til slysavarnar-
tækja sinna. Sannleikurinn er sem
sé sá, að broddarnir eru ekki ein-
göngu varnartæki dýrsins, heldur
eru þeir líka e. k. stiklur og geta
Kardinalafiskar í „Symbiosis“ meS igul-
keri.
ÚRVAL
hreyfzt þar sem þeir koma út úr
skráp dýrsins.
Matarlyst ígulkerja er ágæt. Þau
éta bókstaflega allt sem þau finna,
krabba, orma, snigla, þang og jafn-
vel forarleðju. Munnur þeirra er
neðan á maganum og þau ýta öllu
ætilegu inn í hann með fótunum.
Þau grípa ýmsa hluti með sérstök-
um broddum sem vinna líkt og
klippur, en koma líka að gagni við
hreinsunarstarfsemi líkamans. Án
jjessara sérkennilegu hreingerning-
artækja mundi líkami ígulkerja
fljótlega verða þrunginn úrgangs-
efnum.
Þau hafa líka brodda með eitur-
kirtlum, sejn koma að miklu gagni
bæði til varnar og árásar. Segja má,
að ígulker með broddum sinurrí og
eiturklippum sé eins konar neðan-
sjávarvirki. Því er engin tilviljun,
að nokkrar fiskategundir nota það
fyrir fylgsni.
Syphamie versicolor er latínu-
heitið á fiskategund, sem dvelst
venjulega svo nálægt ígulkerinu,
að þeir nærri snerta brodda þess,
en þó er takmarkaður fjöldi þeirra
með hverju ígulkeri og þegar það
færir sig um set, þá fylgja þeir eft-
ir. Verði vart við nokkra minnstu
liættu, þá fela þeir sig milli brodda
þess.
ígulker eru dökk-rauðbrún á lit
og eins eru þeir fiskar, sem lifa í
symbiosis með því. (Symbiosis er
samlíf tveggja dýra- eða jurtateg-
unda). Það hefur líka hreint ekki
svo lítið gagn, af samvinnunni við
fiskana. Það sést t.d. greinilega að
ígulkerin mynda dálitla pýramida
með broddunum, svo að fiskarnir