Úrval - 01.07.1965, Síða 55

NAPOLEON OG AIARIA WALEWSKA
53
deili á önnur en lýsingu Durocs á
lienni. Poniatowski prins, sem var
leiðtogi frelsisbaráttu Pólverja,
varð himinlifandi, er hann frétti
þetta, þvi að hann áleit, að ævin-
týri þetta veitti tækifæri til þess
að vekja með Napóleon þann á-
huga á landi og þjóð, er kynni að
fá hann til þess að veita ])jóðinni
sjálfstæði að nýju.
Er Marie frétti, hvað á seyði væri,
fylltist liún ótta. Hvað hafði hún
gert? Hvernig hafði keisarinn get-
að misskilið atvik þetta og álitið,
að hún væri að varpa sér fyrir
fætur hans í skilyrðislausri undir-
gefni? Hvers krafðist hann af
henni? Hún var sanntrúuð kona og
trú og trygg eiginkona, þótt Iuin
ynni manni sínum ekki hugástum.
Ekkert gæti fengið hana til þess að
víkja um hársbreidd af hinni réttu
braut eiginkonunnar, enda hafði
hún skrifað eftirfarandi orð í
bréfi sínu til Elzbietu vinkonu
sinnar tveim árum áður: „Ég mun
aldrei giftast neinum, sem ég ann
ekki hugástum.1
Hún faldi sig á heimili sinu og
lét bera sem minnst á sér og gerði
ekkert það, sem bent gæti leitar-
mönnum Napóleons í átt til hennar.
Kannski hefði hún aldrei fund-
izt, hefði Poniatowski prins ekki
fengið nafnlaust bréf, þar sem
ljóstrað var upp um hana. Líklegt
er, að Elzbieta hafi skrifað bréf
þetta, en hún var sú eina sem vissi
deili á hinni ókunnu, ungu konu.
Ef til vill hefur ættjarðarástin feng-
ið hana til þess arna og jafnvel
einnig óskin um að auðga líf vin-
konunnar með því að stuðla að
ástarævintýri.
Poniatowski prins varð himin-
lifandi og hélt á fund Durocs með
fréttirnar. Ákveðið var að halda
dansleik næsta kvöld, og samkvæmt
boði keisarans hélt Poniatowski
prins heim til Walewskihjónanna
og bauð þeim til dansleiksins.
Marie varð móðguð og reyndi að
neita boðinu. Hún vissi ástæðuna
fyrir boði þessu, en maður hennar
ekki.
Walewski varð því á hinn bóginn
himinlifandi yfir þeim heiðri, sem
honum var þannig sýndur. Poniat-
owski prins skýrði honum frá þvi,
að Napóleon óskaði sérstaklega eft-
ir að sjá Marie, sem liann liafðiþegar
kynnzt. Walewski gat ekki ímyndað
sér, hvernig þau hefðu getað kynnzt,
en hann tók skýringar Poniatowskis
sem góða og gilda vöru. Og heiður-
inn virtist aukast um helming við
það, að keisarinn óskaði þess að
mega dansa við eiginkonu hans á
þýðingarmiklum opinberum dans-
leik.
Enn neitaði Marie, og þá skír-
skotaði Poniatowski prins til ætt-
Jjarðarástar hennar. Hann sagði,
að hún gæti orðið ættjörð sinni
að miklu gagni með þvi að sýna
keisaranum alúðlegt viðmót, en
slikri beiðni gæti hún ekki neitað.
Walewski studdi málaleitan prins-
ins eindregið, og svo fór, að hún
gat ei lengur staðizt bænir þeirra.
Á dansleiknum var saman kom-
inn glæstur hópur fagurra kvenna
og skrautklæddra yfirforingja
hersins. Marie var miðdepill at-
hyglinnar. Allir Varsjábúar vissu,