Úrval - 01.10.1968, Síða 28

26
ÚRVAL
kvenfólksins. Þar geta konur eytt
heilum degi og látið stjana við sig
á allan hátt, greiða sér og snurfusa
sig til á hinn furðulegasta hátt.
Slíkir staðir eru í eðli sínu eins
konar sýningargluggar, sem eru að-
allega reknir í þeim tilgangi að
veita einhverju vissu merki á
snyrtivörumarkaðinum glæsileika
og töfra, eins konar geislabaug. En
meginreglur rekstursins eru hinar
sömu í hinum 230.000 venjulegri
snyrtistofum um gervöll Bandarík-
in.
Það má geta þess, að karlmenn-
irnir eru líka farnir að halda sér
talsvert mikið til. Veltan í ilmvötn-
um, „make-up“ og næturkremum
fyrir karlmenn nam 580 milljónum
dollara í fyrra. Kölnarvötn seljast
gríðarlega mikið, og bera þau nöfn,
sem eiga að tákna karlmennsku,
eins og „Dýrið“ (Brut), „Tígris-
sviti“ (Tiger Sweat) og „Baðkers-
Gin“. Og stöðugur orðrómur um, að
vörur þessar hafi að geyma kyn-
getuaukandi efni, hefur vissulega
gert sitt til þess að auka söluna.
Eru snyrtivöruviðskiptin ein alls-
herjar svikamylla í raun og veru?
Joseph Kalish, tæknilegur ritstjóri
tímaritsins „Drug & Cosmetic In-
dustry" (Lyfja- og snyrtivöruiðn-
aðarins), helzta rits þessarar iðn-
greinar, viðurkennir, að það hafi
ekki verið um neinar meiri háttar
efnafræðilegar uppgötvanir að
ræða, síðan heimapermanent var
fundið upp fyrir aldarfjórðungi, né
neinar meiri háttar nýjungar, síðan
hárlakki var dembt á markaðinn
fyrir áratug. Og fegrunariðnaður-
inn fullnægir ekki neinni raunveru-
legri líkamlegri þörf, hvað flest fólk
snertir. „En hann fullnægir sál-
fræðilegri þörf,“ segir hann.
Elliott Goldwag, varafram-
kvæmdastjóri snyrtivörufyrirtækis-
ins Helena Rubinstein, bætir því
við, að það sé einnig áþreifanlegur,
raunverulegur ábati af snyrtivörun-
um, hvað neytendur snertir. „Þær
hjálpa konum til þess að líta bet-
ur út. Af þeim sökum líður þeim
betur, og þar af leiðandi leysa þær
störf sín betur af hendi.“ Charlie
Revlon, maðurinn, sem stofnsetti
snyrtivörufyrirtækið Revlon og
efldi það, hefur þetta að segja: „Hé-
gómagirnin er a. m. k. varanlegur,
mannlegur eiginleiki, og þar, sem
hégómagirnin er fyrir hendi, munu
einnig snyrtivörur fyrirfinnast."
„Viðskiptavinirnir eru ekki til-
neyddir til þess að kaupa 10 eða 15
dollara kremkrukkur, en þeir gera
það, þar eð þeir vonast til einhvers
af notkun kremsins,“ segir Kalish.
„Vonin, það er einmitt það, sem
iðnaðurinn selur." Það hefur líka
reynzt ábatavænlegt að gera sér
mat úr voninni. Avon Products,
sem er stærst snyrtivöruframleið-
endanna, var í broddi fylkingar hér
í Bandaríkjunum í fyrra með 39,8%
hlutabréfagróða. Næst var Gillette
með 36,5%, en þar er fyrst og
fremst um hreinlætisvörur að ræða
fremur en fegrunarlyf.
Polly Bergen í Hollywood ruddi
sér nýlega braut inn í raðir snyrti-
vöruframleiðenda með næstum
barnslega einfalda hugmynd, sem
sigraði. Hún endurvakti skjald-
bökuolíuæðið, sem geisaði á þriðja
áratug aldarinnar. Hún hófst handa