Úrval - 01.06.1970, Blaðsíða 72

70
ÚRVAL
HANN VINNUR AÐ „SIÐBÓT
MEÐAL LÖGFRÆÐINGA“
Nader hefur sjaldan háð orrustur
sínar í réttarsalnum, en samt hefur
hann haft stórkostleg áhrif á lögin
og framkvæmd þeirra. Áður en
hann hóf herför sína til þess að fá
bílaframleiðendur til að framleiða
öruggari bíla, hafði ökumönnum
ætíð verið kennt um meiðsli, sem
fólk varð fyrir í bílslysum, en al-
drei gölluðum bílum. En Nader hélt
því fram, að bílaframleiðendur
ættu að smíða „árekstrarhæfa"
bíla, sem yllu ekki líkamsmeiðsl-
um í „öðrum árekstri", er fylgdi í
kiölfar sjálfs slyssins, þ. e. að fólk
ætti ekki á hættu að meiða sig á
bílunum sjálfum. Nú viðurkenna
margir dómstólar þessa kröfu.
Nader heldur því fram, að það
sé þörf á róttækum allsherjarum-
bótum meðal lögfræðinga og á
starfsemi þeirra, eins konar siðbót
meðal þeirra, ef takast eigi að ráða
einhverja bót á meinsemdum þjóð-
félagsins. „Okkar beztu lögfræðing-
ar ættu að eyða tíma sínum og
kröftum í að fást við stóru vanda-
málin . . . mengun vatns og lofts,
kynþáttamisrétti og unglingaaf-
brot,“ segir hann. „En því er ekki
þannig farið.“ Þó er þetta nú að
breytast, og það er ekki sízt Na-
der að þakka. Af þeim 37 ritstjór-
um „Harvard Law Review“ (Laga-
rits Harvardháskólans), sem út-
skrifast núna í júní, ætlar enginn
að hefja vellaunuð störf hjá lög-
fræðiskrifstofum í Wall Street, há-
borg kaupsýsluheimsins. Margir
ætla að hefja störf hjá ýmsum
nefndum og ráðum í ýmsum borg-
um og fylkjum eða í þjónustu rík-
isins og gerast fulltrúar einstakl-
ingsins gagnvart opinberum stofn-
unum og fyrirtækjum og félögum.
í rauninni er Ralph Nader aðeins
að kenna okkur um þegnskapinn í
hinni elztu mynd hans. Hann er að
kenna okkur, að einstaklingurinn
getur komið heilmiklu til leiðar í
frjálsu þjóðfélagi, jafnvel með því
einu að bera fram ákveðnar kvart-
anir, sem byggjast á staðgóðum
upplýsingum.
Við hjónin vorum nýflutt frá New Yorkborg norður til New Hamps-
hirefylki, og við vildum endilega laga okkur að öllum aðstæðum og lífs-
venjum sveit.ahéraðsins, sem við höfðum flutzt til. Ég hafði í hyggju
að „tappa“ safa af sykurhlyntrjá.m, því að nú var einmitt komið að
þeim árstíma. Ég útvegaði mér nauðsynlegar trektir og fötur og byrjaði
að bora i fyrsta tréð, sem á vegi mínum varð. Mér fórst þetta ekki mjög
hönduglega, en ég vann af þeim mun meiri ákafa. Gamall karl úr hér-
aðinu átti leið þar fram hjá og stanzaði þarna rétt hjá mér.
Hann stóð þarna þögull í svolitinn tíma Þegar ég var búinn að bora
og hengja fötuna á tréð, sneri ég rmér að honum og spurði, stoltur á
svip: „Jæja, hvernig litur þetta Þá út?“
„Ágætlega," svaraði sá gamli. „Þú ert bara „að tappa" af álmviðartré."
George T. Nostrand.