Úrval - 01.06.1970, Page 128

126
ÚRVAL
og væru hluthafarnir eigendur að
þessu öllu að fráteknum þeim tí-
unda hluta, sem krúnan fengi. Her-
toginn skuldbatt sig með eiði þannig
til að gera krúnunni eða ríkissjóði
grein fyrir fundinum og sínum
hluta.
Keyptar voru tvær freigátur og
var önnur skírð James og María í
höfuðið á foreldrum Phips. Burðar-
magn hennar var um 200 tonn og
hún var búin tuttugu og tveimur
fallbyssum. Hin freigátan hét Henry
frá London og var burðarmagn
hennar um 50 tonn og hún hafði tíu
fallbyssur. Skipstjóri á þessari frei-
gátu var Francis Roger, sem hafði
verið annar stýrimaður hjá Phips
á Rose of Argier.
Enn einu sinni reisti kapteinn
Phips segl á skipi sínu og lagði frá
landi og það var haustið 1689.
Þegar leiðangurinn kom til Pu-
erto Plata, sem nú heyrir til Dómini-
kanska lýðveldinu, fór Phips kap-
teinn í land og hjó til eintrjáning,
stóran mjög, til nota fyrir kafara úr
hópi hinna innfæddu á Haiti.
Skýrslur herma að eintrj áningurinn
hafi verið svo stór að á honum hafi
„komizt fyrir átta eða tíu árar,“ og
hafi kapteinn Phips unnið mest að
honum sjálfur af sinni miklu elju
sem hann sýndi við allt annað og
hafi hann lagt á sig mikið harðræði
við dvölina í skóginum meðan hann
vann að smíðinni nóttum saman.
Það var nú kafað frá bessum ein-
trjáningi við rifin úti fjrrir strönd-
inni og var nú farið eftir sögusögn
gamals Spánverja, sem Phips hafði
hitt og séð hafði oftsinnis sjóræn-
ingja ræna gallíasa á þessum slóð-
um. Þessi gamli maður taldi að flök
þau sem Phips leitaði að væry á rifi
á grynningum fjóra og hálfa sjómílu
norður af Port de la Plata á Hi-
spanióla. En þessi höfn héldu menn
að dragi nafn sitt af sjóhröktum
mönnum, sem hefðu borið þarna að
landi í skipsbátum fullum af gulli,
sem þeir hefðu bjargað úr galíösum
sínum sem sokkið hefðu. Phips dró
upp kort til nota við leitina eftir
fyrirsögn Spánverjans.
Eftir að hafa leitað í fjóra daga
við norðurkant grunnsins án ár-
angurs, var það eitt kvöld í þann
mund að menn voru að hætta leit-
inni, að einum bátsmanna varð litið
út fyrir borðstokkinn á eintrján-
ingnum og niður í hið tærbláa haf.
Hann þóttist sjá „sjóleður,“ en það
var sjávarplanta með vínviðarlög-
uð blöð með rauðum æðastrengjum
og einstök að lit og fegurð. Einn
hinna innfæddu dýfingarmanna
kafaði niður og kom upp aftur með
þær furðufréttir að í grennd við
plöntuna væru fjölmargar fallbyss-
ur. Þeir voru sem sé á rétta staðn-
um. Dýfingarmaðurinn fór niður
aftur og eftir nokkurt baks kom
hann upp með tvær silfurstangir,
mynt og brotna silfurplötu.
Kapteinn Phips var strax látinn
vita af fundinum, og þegar hann
hafði jafnað sig eftir undrunina og
hinar góðu fréttir, skipaði hann öll-
um mönnum sínum til starfa. Skips-
hafnirnar á báðum freigátunum
hjálpuðu nú innfæddu dýfingar-
mönnunum og var unnið náttlangt
að björgun. Svohljóðandi færslu er
að finna í loggbók freigátunnar
James og María: — Þennan morg-