Úrval - 01.08.1971, Side 12

10
ÚRVAL
hafa nú leitt í ljós, að ást er nauð-
sýnlegur .þáttur í umönnun hvers
barns, þ.e. hluti af lífsnæringu þess,
og að það mun ekki þroskast sem
heilbrigð lífvera, nema það njóti
ástar, hvorki sálfræðilega, andlega
né líkamlega. Það getur veslast upp
og dáið, enda þótt það sé vel nært
líkamlega.
Menn gerðu sér áður fyrr ekki
grein fyrir þessum sannleika. Og
því var það svo á fyrstu tveim ára-
tugum aldarinnar, að flestöll börn
þau, sem sett voru í sjúkrahús eða
á barnauppeldisstofnanir, vesluðust
upp og dóu. Þessi hneykslanlega
dánarhlutfallstala ungbarna var
rædd á fundi Amerísku barnasjúk-
dómafélagsins árið 1915. Dr. Henry
Chapin skýrði þar frá ástandinu á
tíu ungbarnahælum í Bandaríkjun-
um, sem var slíkt, að sérhvert ung-
barn undir tveggja ára aldri, sem
þar hafði dvalizt, hafði látið lífið
með einni undantekningu! Dr.
Thomas S. Southworth í New York-
borg skýrði frá ástandinu í stofnun
einni, sem er nú ekki lengur til.
En vegna hins mikla ungbarna-
dauða þar var það venja að skrifa
á skrásetningarspjald hvers ung-
barns, sem þangað kom, að heilsu-
farslegt ástand þess væri vonlaust.
Sá varnagli dugði þannig, hvað sem
fyrir kunni að koma.
Dr. Fritz Talbot, sem heimsótti
Barnasjúkrahúsið í Dusseldorf í
Þýzkalandi fyrir um 60 árum, skýrði
frá mjög athyglisverðri staðreynd.
Hann tók þar eftir feitlaginni, gam-
alli konu, sem labbaði um sjúkra-
deildina með barn hvílandi á mjöð
sér. Þegar dr. Talbot spurði for-
stöðumann sjúkrahússins um konu
þessa, svaraði hann: „Ó, þetta er
hún Anna gamla. Hvenær sem hér
er barn, sem við höfum ekkert- get-
að hjálpað þrátt fyrir mikla við-
leitni, fáum við Önnu gömlu það.
Henni tekst ailtaf að hressa það
við“. Smám saman fóru menn að
gera sér grein fyrir því, að orsak-
ir hins hræðilega ástands á munað-
leysingjahælunum mátti greinilega
rekja til skorts á kærleika og ástúð,
tilfinningalegs sveltis barnanna og
þeirrar staðreyndar, að ekki var
reynt að bæta börnunum upp móð-
urmissinn með því að sýna þeim
móðurlega umhyggju og ástúð, er
einkenndist af kærleika. Skömmu
fyrir 1930 gerði dr. Joseph Brenne-
mann í Chicago það að reglu, að
í sjúkrahúsi hans skyldi taka hvert
barn upp sjö sinnum á dag og því
þá sýnd móðurleg Umhyggja og
reynt að hafa ofan af fyrir því og
skemmta því.
Gamalt spakmæli í Talmud, hinni
miklu bók Gyðinga, hljóðar á þá
leið, að Guð hafi skapað mæður,
þar eð hann geti ekki verið alls
staðar. (Og einnig aðra, er í stað
mæðra geta komið, því að hvaða
mannleg vera, sem er er fær um að
veita barninu ást, getur komið í
stað hinnar raunverulegu móður).
Ýmsar rannsóknir hafa leitt í ljós
hin skaðvænlegu áhrif, sem skortur
á móðurást getur haft í för með
sér. Dr. René Spitz í New York-
borg rannsakaði börn í tveim stofn-
unum, sem voru sambærilegar að
öllu leyti nema því, að börnin í
annarri stofuninni nutu miklu meiri
ástar og ástúðar. í þeirri stofnun