Úrval - 01.08.1971, Síða 26

24
— Nei, það geri ég nú eiginlega
ekki, svaraði gamli maðurinn. ■—•
En ég veit allt um yður og ætt yð-
ar.
— Það er varðandi föður minn,
sagði frú Pierrieux. —■ Hann var
skotinn sem gisl Þjóðverja einhvern
tíma á árunum 1940 til 1943, en þá
var ég og móðir mín á Englandi.
Nú getur móðir mín fengið bætur
frá Þjóðverjum fyrir milligöngu
frönsku stjórnarinnar ,ef hún get-
ur sannað hvenær og hvar faðir
minn var líflátinn. En þær upp-
lýsingar getum við ekki veitt, því
að hann var grafinn í fjöldagröf og
er ekki nefndur í neinum opinber-
um skýrslum.
Gamli maðurinn sat lengi þög-
ull með lokuð augun. Það leið að
minnsta kosti mínúta, en þá sagði
Burdet rólegur: — Faðir yðar, René
Lecler Laurin, var handtekinn af
nazistum kiukkan 5 að morgni 17.
maí 1941 ásamt níu öðrum fransk-
mönnum og þremur konum. Allir
voru tekn'r sem gislar eftir morðið
á Peter Hofacker, þýzkum liðsfor-
ingja einum, til þess að koma í
veg fyrir fleiri morð á þýzkum her-
mönnum í Grenoble. Fangarnir voru
skotnir í landi Georgs Arnett hér
í Grenoble klukkan 6 morguninn
eftir — það er að segia þann 18.
maí 1941.
Frú Pierrieux skrifaði þetta allt
orðrétt niður og spurði Burdet,
hvort hann vildi staðfesta upplýs-
ingarnar með undirskrift sinni. Og
bað gerði hann. Þegar hún síðar
þennan sama dag afhenti upplýs-
ingarnar hjá manntalsskráningunni
í Grenoble, var hún fullvissuð um
IJRVAL
að nú væri málefnum þeirra
mæðgna borgið.
— Þegar Burdet „afi“ gefur upp-
lýsingar um liðna atburði eða dag-
setningar, trúum við honum eins
og ritningunni, sagði borgarstjórinn
með áherzlu. —- Hann hefur betra
minni en nokkur annar maður í
veröldinni!
Og þessi fullyrðing var visulega
ekki út í bláinn mælt. Minni Bur-
dets gamla var alveg yfirnáttúr-
legt. Og þótt ellin færðist yfir hann
og hann fengi aðkenningu að slagi,
virtist minni hans lítið förlast.
Strax á barnsaldri, eða þegar
Francois Burdet var aðeins tveggja
ára, vakti hann furðu foreldra
sinna með því að endurtaka orð,
sem þau höfðu mælt deginum áð-
ur. Upp frá því gleymdi hann aldrei
neinu, sem hann heyrði eða sá.
Sennilega er hann eini maður ver-
aldarinnar, sem með sanni var hægt
að kalla „lifandi leksikon“. í Gren-
oble gekk hann undir nafninu
„Burde afi“ — „Grandpere Bur-
det“. Hann vissi fæðingardaga allra
borgarbúa, 103 þúsund manns og
ekki nóg með það. Hann mundi
ainnig fæðingar- og dánardægur
forfeðra hers einstaklinga í bænum
marga ættliði aftur í tímann.
Þegar þýzka herliðið fór á brott
úr borginni, kom í ljós, að nazist-
arnir höfðu gjöreytt margvíslegum
skýrslum, svo sem manntalsspjald-
skrám og þess háttar, til þess að
síður yrði komizt að því, hve gífur-
legar fjöldaaftökurnar voru í Gren-
oble og næsta nágrenni. Skýrslur
yfir fæðingar og dauðsföll og önn-
ur persónuleg gögn voru allar í