Úrval - 01.08.1971, Page 59

57
Enginn ætti að leggjast í rúmið, þótt hann fái kvef. Ef ekki er
um aö ræða, að vinnnfélagarnir geti smitazt, ættu
allir að vinna, þótt þeir séu með kvef.
Það er
stórhættulegt
að liggja
í rúminu!
að er stórhættulegt að
^ liggja í rúminu. Þið vit-
ið, hvernig manni líður
íií eftir nokkurra daga
legu, — við erum mátt-
',s laus í hnjánum, með
þyngsli yfir höfðinu, yfirleitt ósköp
máttlaus og vesæl, — minnsta á-
reynsla er okkur ofviða.
En það getur allt eins verið, að
þessi einkenni eigi rót sína að rekja
til þess, að við lágum í rúminu,
en séu alls ekki eftirstöðvar veik-
indanna.
Sænski læknirinn og dósentinn
Lars Erik Böttiger í Stokkhólmi,
segir, að hér sé um mikilsvert mál
að ræða. Lasinn maður, sem leggst
í rúmið, lengir sjúkdómsástand sitt,
til muna með, því einu að leggjast.
Vöðvar og bein rýrna í legunni,
blóðrásin verður hægari, mikil
*
*
*
hætta er á því, að langlegusjúkl-
ingar fái blóðtappa og lungnabólgu.
í Bandaríkjunum hafa verið gerð-
ar tilraunir með ungt, frískt fólk.
Það hefur verið látið leggjast í
rúmið og síðan er fylgzt með því,
hvaða áhrif legan hafi á það. Það
var látið liggja grafkyrrt í rúm-
inu, — nema hvað það fékk að
hreyfa hendur og fætur en alls
ekki reisa höfuðið frá kodda. Brátt
kom þverrandi líkamsþrek og vax-
andi kalkeyðsla. Til þess að vera
nú viss um, hvort þetta ætti rót
sína að rekja til aðgerðarleysisins
eða legunnar, var tilraununum hald-
ið áfram þannig, að fólkið var lát-
ið gera ýmsar æfingar ýmist sitj-
andi eða liggjandi, það var látið
sitja á stól á milli þess, sem það
lá fyrir. Æfingar juku á starfs-
þrekið en höfðu engin áhrif á kalk-