Úrval - 01.08.1971, Blaðsíða 114

112
ÚRVAL
halda starfsemi þeirra Franks
áfram.
Fjölskylduráðið greiddi atkvæði
með því, að hún færi.
„Ég sigli á morgun til þess að
gera það sem ég get.“ Þannig hljóð-
aði hluti af skeyti Lillie til Félags
iðnverkfræðinga. „Það er minn
mesti styrkur, að ykkur þótti öllum
s.vo vænt um Frank.“
Ræðu Lillie í Prag var mjög lof-
samlega getið og allt gekk vel. En
hún varð mjög vonsvikin og í raun-
inni óttaslegin, þegar hún kom aft-
ur til Bandaríkjanna og komst að
því, að langflestir viðskiptavinir Gil-
breths hf., ráðgjafarfyrirtækis
þeirra Franks, höfðu þegar til-
kynnt, að þeir mundu ekki endur-
nýja samninga sína við fyrirtækið.
Skýringarnar voru kurteislegar og
oft þrungnar samúð. En skýringin
á þessari almennu afstöðu var ein-
faldlega sú, að vélfræði- og verk-
fræðistörf tilheyrðu enn eingöngu
veröld karlmannanna og að við-
skiptavinirnir vildu ekki eiga það á
hættu að láta konu koma öllu í ólag
í verksmiðjunum sínum, hversu hæf
sem hún væri.
Wallace Clark, sem var náinn vin-
ur hennar, ráðlagði henni, að henn-
ar fyrsta takmark skyldi vera að
verða meðlimur í öllum þeim meiri
háttar verkfræði- og stjórnunarsam-
tökum, sem Frank hafði verið með-
limur í. Hann bætti því við, að ann-
ars væri lítil von til þess, að hún
yrði viðurkennd á starfssviði, sem
karlmenn hefðu algera einokun á.
Enn gátu konur auðvitað ekki orð-
ið meðlimir í félögum þessum, en
afstaða félagsmanna gagnvart Lillie
kynni að verða önnur, vegna þess
að hún var ekkja. Lillie geðjaðist
ekki að þessari hugmynd. Hún trúði
skilyrðislaust á réttmæti kvenrétt-
inda, og hún ætlaði sér ekki að oln-
boga sig áfram með hjálp „samúð-
arinnar“.
Kostnaðurinn af háskólanámi
barnanna var mikill og einnig af
aðstöðu þeirri, sem þau Frank höfðu
haft til sjálfstæðra rannsókna. Á
umliðnum árum höfðu þau Frank
og Lillie eytt þúsundum dollara í
að gera tilraunir með og endurbæta
ýmsar endurhæfingar- og þjálfun-
araðferðir til hjálpar fötluðu fólki.
Lillie varð að hætta við þær starfs-
áætlanir, er líftryggingarféð tók
drjúgum að eyðast. Hún sagði ritur-
unum upp og lokaði kvikmynda-
rannsóknarstofunni. Þegar elda-
buskan, hún Annie Cunningham,
varð veik og fór aftur til Provi-
dence, réð hún ekki neina í henn-
ar stað. Tom Grives tók þá líka við
eldamennskunni. Lillie seldi líka
alla skartgripi sína nema giftingar-
og trúlofunarhringana, þótt við
fréttum það ekki fyrr en mörgum
árum síðar. Og þrátt fyrir allar
þessar sparnaðar- og fjáröflunarráð-
stafanir varð hún samt nokkrum
sinnum að fá peninga lánaða hjá
móður sinni.
Hún tók við fyrirlestrastarfi
Franks til þess að hafa ofan af fyrir
fjölskyldunni. Hún flæktist fram og
aftur um gervallt landið í efri svefn-
kojum í svefnvögnum járnbrautar-
lestanna og í langferðabílum og gisti
hjá kunningjum og vinum, hvenær
sem tækifæri gafst til þess að spara
peninga. I fyrstu var hún raunveru-