Úrval - 01.01.1974, Blaðsíða 8

6
URVAL
óætt eða ekki. Ef fuglunum verð-
ur ekki meint af því, ætti okkur
að vera óhætt líka!“
Kvikasilfur hefur þann eiginleika
að verka ekki undir eins á líkam-
ann, heldur situr það kyrrt vikum
og jafnvel mánuðum saman, unz
nægilegt hefur safnazt saman til
að valda alvarlegum truflunum á
líkamsstarfseminni. En þegar eitr-
unin tekur að segja til sín, er al-
gengt að hún herji á heilann, og
þar með allt taugakerfið. Og eftir
því sem fleiri hlutar heilans sýkj-
ast, kemur það fram á jafnvægís-
skyni, tilfinningu, sjón og heyrn.
Þannig gekk það líka til með
hænsnin, sem húsmóðirin hafði
fóðrað á mengaða korninu. Eftir
viku sýndust þau jafnheilbrigð og
áður . . .
„Hveitið hlýtur að vera fyrir-
tak!“ sagði Hamzieh sigri hrósandi
og tók að sigta hveitið.
Að kvöldi þessa sama dags neytti
allt heimilisfólkið nýbakaðs brauðs,
með bleikum lit. Issa sagði hinn
ánægðasti við konu sína: „Hamzi-
eh, ég hef aldrei látið eins gott
brauð inn fyrir mínar varir. Við
skulum ekki vera feimin við að
gæða okkur á því.“ -
0—0
í næsta mánuði luku fjölskyld-
urnar þrjár við einn 50-kílóa
hveitisekk. En eftir þann tíma tóku
tveir synir Hamzieh að finna til
flökurleika, þeir Umran, tíu ára,
og Shemran, átta ára. Flökurleik-
inn jókst, og í tvo daga þjáðust
þeir af slæmum uppköstum. Og
það sem verra var: Hvorugur snáð-
anna gat gengið nema nokkur skref
án þess að detta. Stafaði þetta af
eituráhrifum á taugakerfið.
Næst gerðist það, að Zian, níu
ára gamall bróðir hinna tveggja,
varð blindur, og Kabil, fjögurra
ára, datt niður meðvitundarlaus
með krampadrætti um líkamann.
Þá gerðist það, að Hamzieh, hús-
móðirin, féll fram fyrir sig, — ör-
end.
f fimm daga var svo komið með
heimilisfólkið á bænum, alls þrjá-
tíu manns, að þeir sem höfðu eigi
látið lífið, voru of sjúkir til að
geta leitað hjálpar til næstu manna-
bústaðar, sem var mílufjórðung í
burtu. Enginn óviðkomandi vissi
neitt, fyrr en nágranni einn fór
þarna framhjá.
Degi síðar kom læknir, og þeir
24 af heimilisfólkinu, sem enn voru
á lífi en meðvitundarlausir, voru
fluttir til Sha'ab-sjúkrahússins í
Baghdad.
Nú var kominn miður janúar
1972, og sjúkrahús þetta var, eins
og önnur slík í Baghdad, yfirfullt
af eitrunarsjúku bændafólki. Fyrir
tveim vikum hafði yfirvöldunum
borizt vitneskja um, að hörmungar
væru yfirvofandi í landinu. En nú
var svo komið, að sjúkrahúsin í
öllum fjórtán héruðum landsins
tóku daglega á móti hundruð nýj-
um tilfellum af kvikasilfurseitrun.
Skelfd ríkisstjórnin rauk upp til
handa og fóta og skipaði öllum
bændum að skila öllu korni aftur
til vöruhúsanna og forðast að neyta
þess eða gefa það skepnum. Dauða-