Úrval - 01.05.1976, Blaðsíða 128

126
URVAL
lega í þeim tilgangi að kenna hinu
lesblinda bami fyrst hljóð stafanna,
sem mynda síðan orð. Það, sem hið
lesblinda barn þarfnast, er kennsla í
að lesa úr hljóðunum, dulmálinu
sem fólgið er í hinum einstöku
stöfum og samstöfum, og að tengja
þau saman, svo að úr þeim verði orð.
Þar eð vandamál sérhvers lesblinds
barns eru einstaklingsbundin, verða
kennsluaðfcrðir, sem beitt er við hin
ýmsu lesblindu börn, einnig að vera
mismunandi. Oft þjálfa og styrkja
nútíma hljóðfræðingar hæfni barns-
ins til bess að bekkja lögun stafs eða
hljóða orðbrots með bví að virkja
fleiri en eitt af skilningarvitum þess.
Þeir láta kannski barn horfa á staf,
segja hann jafnframt upphátt,
„teikna’' lögun hans í loftinu og á
töflunni og snerta bnvíddarsýnishorn
af stafnum. Þegar barnið hefur náð
valdi á að lesa úr ,,dulmáli”
hljóðanna (og einnig hinni gagn-
stæðu hugarstarfsemi, að breyta orð-
um í ,,dulmál” hljóðanna), getur
barnið lesið og skrifað hvaða orð sem
er.
Þessi hvetjandi spá um árangurs-
ríka hjálp við lesblinda með réttri
kennslu og bjálfun fékk ákveðna
staðfestingu að aflokinni nýlegri
rannsókn, sem framkvæmd var af
Margaret Byrd, málráðgjafa. Hún
fylgdist vandlega með hóp 20
drengja, sem haldnir voru lesblindu á
mismunandi alvariegu stigi, allt frá
nokkurri lesblindu til mjög alvarlegr-
ar. Þeirhöfðu allirfengið skipulagða,
kerfisbundna málkennslu, sem
byggðist á notkun hinna ýmsu
skilpingarvita. Rannsókn hennar
beindist svo að því, hvernig þeim
hefði vegnað, þegar þeir náðu full-
orðinsaldri. Allir nema einn þeirra
fóru í háskóla. 18 þeirra náðu
háskólapróft og héldu síðan áfram
námi og fengu samtal 32 framhalds-
graður í viðbótarháskólanámi. 2
þeirra íarðu læknar, 1 varð lögfræð-
ingur, 2 urðu háskólaprófessorar, 1
varð skólastjóri, 3 urðu kennarar, 2
urðu vísindamenn, sem lögðu stund
á rannsóknir, 3 urðu eigendur fyrir-
tækja, 3 urðu aðstoðarframkvæmda-
stjórar í viðskiptaheiminum, 1 var
leikari 1 iðnmenntaður iðnverka-
maður og 1 verkstjóri í verksmiðju.
Auðvitað mun ekki öllum þeim
lesblindu börnum, sem öðlast rétta
kennslu og þjálfun, vegna svona vel.
En samt er það greinilegt, að
lesblindum þarf ekki lengur að
mistakast. Þeir þurfa ekki lengur að
bíða ósigur vegna vandarþála, sem
tengd eru málinu.
★
,,Það er til fólk sem vildi gjarnan færa tímann aftur á bak,” sagði
kona nokkur. ,,En ekki ég. Ég vil að fólk viti að ég er orðin sona vegna
þess að ég hefí ferðast langan veg, og mikill hluti hans var ekki
malbikaður.” qj