Úrval - 01.03.1979, Blaðsíða 6

4
janúar, kannski 22. janúar. Eitt enn:
Þú ert á leið að verða afi. ”
Dorothy er 54 ára, lágvaxin og
atorkusöm húsmóðir, sem þykir
sérlega gaman að elda, hefur ekkert á
móti því að taka til, og verslar sér til
skemmtunar í stórmörkuðum. Hún
er einlæg og hreinskilin, hrifnæm og
hugarhlý.
Hún er líka búin dulrænum eigin-
ieikum. Hún ,,sér” út fyrir þekkingu
sína og reynslu. Síðustu ellefu ár
hefur hún unnið með hinum ýmsu
lögregluliðum í leit að týndu fólki.
Hún hefur líka hjáipað fjölmörgum
fjölskyldum í leit að ástvinum. Hún
þiggur ekki fé fyrir þessa vinnu sína.
,,Mér hefur verið gefin þessi gjöf,”
segir hún. ,,Það væri rangt að nota
hana nemaí mannúðarskyni.”
Hvað hvarf dóttur Charles Little
Eagle snerti komst lögreglan að þeirri
niðurstöðu, að ekkert glæpsamlegt
væri við það. Stúlkan var orðin 18
ára, svo ekki var hægt að neyða hana
til að snúa heim aftur, jafnvel þótt
hún fyndist. Charles innti Dorothy
eftir því, hvon hún væri fáanleg til að
fara á stúfana og reyna að finna
dóttur hans. Hún gat það ekki, hún
var lasin af kvefí — sem hún fékk
raunar lungnabólgu upp úr.
Charles réði sér einkaspæjara að
nafni Charles Delahanty, sem leitaði
margar vikur, árangurslaust. En
snemma í janúar 1976 heimsótti
Delahanty Dorothy, sem nú var að
hressast. ,,Sæktu mig á
þriðjudagsmorguninn,” sagði hún.
ÚRVAL
Þá skulum við koma að leita að
telpunni.”
Þegar hún var sest upp í bílinn til
Delahanty og félaga hans, sagði hún:
,,Nú skulum við fara til New York.”
„Hvers vegna?” spurði spæjarinn.
„Vegna þess að þar er stúlkan,”
svaraði Dorothy hikiaust. Delahanty
sá fram á sóaðan dag.
Þegar þau komu inn á Manhattan,
benti á Dorothy ýmist til hægri eða
vinstri eða beint fram, við hin ýmsu
gatnamót, og sagði: ,,Þessa leið.”
(Hún er gjörsneydd ratvísi. Hún
getur ekki einu sinni vísað ókunnum
til vegar heim til hennar sjálfrar.)
Þannig stjórnaði hún förinni þvers og
krus fram og aftur um neðri
Manhattan, lengst inn í Brooklyn, 1
nærri þrjá klukkutíma. Allt í einu
gall hún við: „Við verðum að leita að
einhverju, sem tengist leigubílum.
Og einhverju sem tengist
forsetanafni.”
í þessu komu þau að Monroe Street
(Monroe var einn af forsetum
Bandaríkjanna). ,,Farið fyrir
hornið,” sagði hún. „Stúlkan er í
húsi í næstu götu.” „Þessi kerling er
ga-ga!” tautaði Delahanty við félaga
sinn.
„Þarna er húsið!” hrópaði
Dorothy og benti á hrörlegan leigu-
hjall. Útidyrahurðin var rauðleit
Númerið var 186. Á fystu hæð var
ofurlítil kytra með pöntunar-
afgreiðslu fyrir leigubíla. Nú datt yflr
Delahanty.
Þau fóru inn og töluðu við konuna,