Úrval - 01.03.1979, Blaðsíða 82

Úrval - 01.03.1979, Blaðsíða 82
80 ÚRVAL við höldum áfram að fylgjast náið með því — en á fjórum árum hefur það ekki valdið frekari vandræðum og hefur ekki stækkað. •Ef svo virðist sem ég hafi orðið vitni að kraftaverkum, vil ég taka fram að ég held ekki að svo sé. Vissulega hef ég oft lent í mjög hættulegum uppskurðum mörgum þeirra vonlausum, að því er virtist — þar sem sjúklingar mínir hafa lifað af og náð bata, mér til furðu. En ég sé engin , .kraftaverk” 1 þessari velgengni. Eg held ekki að þau hefði getað gerst, ef ekki hefði verið hægt að leggja fram allt það besta sem samanlögð læknavísindin eiga í fórum sínum. En líkurnar móti því að árangur næðist voru svo yfir- þyrmandi, að ég trúi því statt og stöðugt, að það hefði ekki getað gerst ef ekki hefði komið til guðleg forsjón við ákvarðanatöku og beinlínis í sjálfum læknisaðgerðunum. Margir rannsóknarvísindamenn tapa guðstrúnni eftir því sem þekking þeirra eykst. Mér er hins vegar öfugt farið. Reynsla mín með sjúklingum mfnum, og í taugarannsóknum mínum, þeirri viðleitni að afhjúpa leyndardóma heilans, hafa vakið með mér æ meiri lotningu fyrir heilanum. Og ég á ekki annarra kosta völ en að viðurkenna tilvist háleitrar visku, almættis, sem skapað hefur og þróað þetta ótrúlega líffæri — nokkuð, sem er langt handan skilningsgetu mannsins. Hugsið ykkur bara þetta dásamlega llffæri. Stórkostlegasta tölva, sem maðurinn getur nokkurn tíma saman sett, getur aldrei komist í hálfkvisti við þennan hlaupkennda vefjakökk, sem vigtar um það bil eitt og hálft kíló. Það er svipað „landslag” á flestum heilum; litlar hæðir og þröngir dalir, skreytt með rauðum og bláum ám og lækjum. En einhvers staðar inni í þeim er það sem gerir hvert okkar sérstakt. Því heilinn er aðsetur hugans, kjarna okkar. Og um tengslin milli heila og hugar, sambandið milli geymslu og þess sem geymt er, vita vísindin sára lítið. Ég.er sannfærður um, að heilinn er aðsetur mannsandans, sálarinnar. Þess vegna er heilinn helgur staður í mínum augum. Samt getur hann orðið fyrir meiðslum og veikindum, og stundum er óhjákvæmilegt fyrir okkur að ryðjast inn í hann og leita í djúpum hans að æxlum, blæðingum og bólgum. Mér finnst það næstum trúarathöfn að vinna þetta verk, og það krefst mestu leikni, sem mannshugurinn getur látið í té. Eg gæti ekki unnið þetta starf, ef trúin styrkti mig ekki til þess. Ég man eftir undurfögrum vordegi fyrir langa-langa-löngu, þegar ég var kallaður til ráða um tilfelli rúmlega þrítugs manns, sem var með illkynja heilaæxii. Stofan hans var full af litskrúðugum, heimagerðum kortum með óskum um góðan bata, og á mörgum þeirra var mynd af lítilli, fallegri, dökkhærðri stúlku, sem hafði skrifað hjá myndinni af sér;
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.