Úrval - 01.03.1979, Blaðsíða 23

LEYNDARMÁL EGYPSKU MÚMÍANNA
21
sem kom til Kaíró, endaði með
langan og skelfilegan lista um brotnar
tennur, tannskemmdir allt í gegnum
kjálkabeinin og tennur urnar upp í
góma af því að gómla á brauði og
grænmeti með sandi. Næstum allar
plágur, sem við þjáumst af, herjuðu
líka á fornegypta, og ofbeldið var
alltaf á næsta leyti. Einn faraóinn er
með gapandi axarsár í ennið.
Þjáningargretturnar á andliti eins
prinsins gefa til kynna, að hann hafi
látist af eitri.
Breski mannfræðingurinn og
líffærafræðingurlinn G. Elliot Smith
dró þá ályktun árið 1912 að sýningar
og rannsóknir á múmíum kynnu ,,að
válda hneykslun” og ásökunum um
,,vanhelgun”. En ,,þar sem við
höfum þessa dýrmætu, sögulegu
muni I okkar höndum, er það skylda
okkar að lesa í þá eins fullkornlega og
vandlega og mögulegt er.” Og
vissulega er það áhugavart, hvernig
þegnar faraóanna fóm að því að gera
þessar múmíur. Þeir beittu einbeitt-
um vilja og sérþekkingu gegn tímans
tönn, Með því tókust þeir á við sjálfa
eilífðina — og höfðu nærri sigur.
★
******
Vegna þess að ég vildi halda friðinn við herbergisfélaga minn ákvað
ég að láta hroturnar í honum ekki á mig fá. Ég fann fljótlega út að
með því að klappa saman lófunum trufluðust hroturnar svo ég gat
sofnað. Þó var það einn morgun eftir svefnlausa nótt, þar sem allt
lófaklapp hafði mistekist, að ég sprakk og öskraði: ,,Ég gat ekkert
sofið í nótt fyrir hrotunum í þér.
,,Það er nú ekki mikið,” ansaði hann. ,,Þú ert alltaf að klappa
saman lófunum.”
B.V.
SONUR minn er að læra læknisfræði. Dag nokkurn var hann í tíma
hjá prófessor, sem var að segja þeim frá konu er fékk andateppuköst.
Fyrst einu sinni í mánuði, svo komu þau tvisvar, svo einu sinni 1 viku
og lokum fékk hún köst tvisvarí viku.
,,Hvaða ályktun má draga afþessu?” spurði læknirinn.
Sonur minn var ruglaður í ríminu og svaraði: „Henni er að
versna.”
E'.