Skemmtisögur - 15.04.1953, Qupperneq 30

umsjónarmaður," sagði Harkness. „Við
verðum að komast eftir, frá hvaða verzlun
hún er, og hver hefur sent hana. Það hlýt-
ur Scotland Yard fljótt að geta gefið okk-
ur upplýsingar um. Ég legg til, að fyrst
veaði grennslast fyrir í öllum verzlunum í
E. C. hverfinu. Svo vil ég gjarnan tala við
stofustúlkuna, sem tekur til hér inni.“
Frú Yewell fór fram í dyrnar og kallaði:
„Nancy!“
Unga stúlkan kom áberandi fljótt.
„Þér takið til hér inni, þurrkið ryk og
þessháttar?" spurði Harkness.
-Já
„Hugsið yður nú vel um, Nancy, þegar
þér þurrkuðu rykið í morgun, tókuð þér
þá eftir nokkru — nokkrum hlut — sem þér
höfðuð ekki séð áður?“
„Já, það gerði ég,“ sagði unga stúlkan
og leit á arinhilluna. „Almanakinu þarna.“
„Tókuð þér eftir, hvaða dag það sýndi?"
„Já. 28. desember."
„Leiðréttuð þér það svo?“
„Nei, prófessorinn hefur sagt, að ég mætti
ekki hreyfa við neinu í skrifstofunni."
„Þakka, það var ekki meira,“ sagði Hark-
ncss.
Þegar kvennmenn'irniir voru farnir út,
gekk Harkness aftur að arinhillunni og
virti vandlega fyrir sér þá hlið maghoni-
öskjunnar, þar sem skrúfurnar þrjár voru
til að snúa með pappírskeflunum. Svo sneri
hann sér að þeim, sem viðstaddir voru og
horfðu þegjandi á hann.
„Segið mér nú,“ sagði Harkness. Geymdi
prófessorinn einkaskjöl sín — lífsábyrgðar-
skírteini, brunatryggingarskírteini og þess
háttar?"
„Já,“ sagði Winifred. “Frændi geymdi
öll sín helztu skjöl í vegghólfi í svefnher-
bergi sínu.“
„Við förum þangað upp,“ sagði Hark-
ness. Læsið dyrunum. Við skulum ekki
hætta á fleiri slíka atburði."
28
Uppi í svefnherberginu opnaði Harkness
og leit í flýti á skjölin, sem lágu í vegghólf-
inu. „Hér er erfðaskráin," sagði hann.
„Hún er dagsett í janúar í fyrra." Hann
fletti skjalinu, las það lauslega og lagði það
í hólfið aftur.
„Við getum athugað það seinna," sagði
hann. Hann læsti hólfinu, fékk umsjónar-
inanninum lyklakippuna og gekk á undan
hinum niður.
„Hvað álítið þér svo, prófessor?" spurði
White, þegar þeir voru kornnir inn í stof-
una aftur. „Hafið þér komizt að nokkurri
niðurstöðu?"
„}á. Það er morðt Slóttugt, kalch'ifjað
morð.“
„}á, en — í hvaða tilgangi?" spurði Storr.
„Innbrot ...?“
„Nei. Ætti ég að gefa hvötinni eitthvert
nafn, myndi ég nefna hana óþolinmæði."
„Óþolinmæði —“ William storr og um-
sjónarmaðurinn litu skilningssljóir út.
„Ég vil leggja fyrir yður tillögu," sagði
Harkness við Storr. Skrifið frændum yðar
að koma hingað klukkan þrjú á föstudag-
inn, þegar erfðaskráin verður lesin upp.“
Þangað til rná enginn koma inn í skrifstof-
una, svo þér verðið á setja vörð um hana,
White.“
Umsjónarmaðurinn kinkaði kolli, og síð-
an fóru þeir burt.
Stundvíslega klukkan þrjú næsta dag
ók Harkness prófessor heim að Danes Cott-
age. Rétt á eftir honurn komu White um-
sjónarmaður ásamt einkenriisbúnum lög-
regluþjóni. William Storr og systir hans og
Roycebræðurnir voru þegar komin og tóku
á móti þeim.
Umsjónarmaðurinn gekk að dyrurn skrif-
stofunnar og tók lykilinn upp úr vasa sín-
um. „Harkness prófessor óskar eftir að
fundurinn verði haldinn hér inni,“ sagði
hann og lauk upp.
Hann gekk síðastur inn og tók sér stöðu
SKEMMTISÖGUR