Stefnir - 15.08.1947, Blaðsíða 8

Astand og horftir
Horjur síðastliðið haust.
Þá var málefnum útvegsins
svo komið, að óhugsandi var út-
gerð á komandi vertíð, nema
þrennt kæmi til: Að dýrtíðin í
landinu yrði a. m. k. stöðvuð.
Að fundinn yrði öruggur grund-
völlur fyrir niðurfærzlu hennar.
Að, ef skellt verði skolleyrum
við þessum rökréttu vinnu-
brögðum, yrði að koma til
trygging fyrir hækkuðu afurða-
verði til framleiðenda.
I þessu fólust óskir útvegs-
manna og varygðarorð samtaka
þeirra, með áherzlu um mark-
vissar tilraunir til að lækka dýr-
tíðina varanlega, smátt og
smátt.
Ríkið rœður hér öllu verðlagi.
Þannig var þá komið fyrir
þeim atvinnuvegi, sem hér má
segja að allt standi og falli með.
Um mörg undanfarin ár hafa
útvegsmenn engu ráðið um
verðlag á afurðum sínum. Þeim
hefur verið skipað að verka
þannig, selja þangað, og sam-
þykkja þetta verð. Það má þvi
með sanni segja, að þeir ha’fi
verið hersetnir af ríkinu,og orð-
ið að lúta verðlagi þess utan-
lands og innan, og dugnaði þess
og kaupmannshæfileikum í við-
skiptum yfirleitt. Eins og mál-
um var komið, var því ekki
nema um tvennt að velja: Að
hætta við útgerð á komandi
vertíð, eða gera ráðamönnum
ríkisins Ijóst, hvernig komið var,
ef ske kynni, að með gagn-
kvæmum vilja og skilningi
beggja aðila mætti finna lausn
á vandamálinu, og bægja þann-
ig voða frá þjóðardyrum.
Á byrgðarlögin.
Ráðamenn ríkisins sáu, að
hér horfði illa um framleiðslu
fiskafurða. Að aðvaranir útvegs-
manna væru á rökum byggðar.
4
STEFNIR