Goðasteinn - 01.09.1995, Page 73

Goðasteinn 1995
/ / f
Ur sagnabrunni Olafíu Olafsdottur
Blessaður litli
böggullinn
Sumarið 1884 var ung
stúlka á ferð niður með
Ytri-Rangá. Hún hét
Sigríður Högnadóttir og
var vinnukona á Ketils-
stöðum í Holtum. í fangi
sér reiddi hún ársgamlan
dreng sem hún hafði
eignast með húsbónda
sínum, Magnúsi Bjarna-
syni bónda og silfursmið
á Ketilsstöðum. Komið
var að slætti og þótti
Magnúsi að drengurinn
myndi tefja móður sína
um of frá heyvinnunni.
Hann kom honum því í
sumarfóstur hjá Amunda
Filippussyni og Ragn-
heiði Eyjólfsdóttur konu
hans á Bjólu. í dag vex
engum í augum að skjót-
ast á bíl ofan frá Ketils-
stöðum niður í Bjólu-
hverfi, en þetta var sein-
farin leið um mýrar og
vegleysur fyrir rúmum
100 árum. Sigríður gisti
á Bjólu um nóttina, og
morguninn eftir kvaddi
hún drenginn sinn sof-
andi og hélt af stað upp
að Ketilsstöðum í hey-
skapinn. Það hefur
löngum verið erfitt hlut-
skipti að vera einstæð
móðir. Þegar drengurinn
vaknaðisaknaði hann
móður sinnar og grét
sáran. Öldruð kona var á
Bjólu. Hún tók litla
móðurleysingjann að sér
og reyndi að hugga hann.
Hún kvað um hann þessa
vísu:
Blessaður litli böggullinn
bauga grœturfjólu,
Ketilsstaða köggullinn
kominn er að Bjólu.
„Ketilsstaða köggullinn"
hét Júlíus. Hann óx upp
og varð efnismaður. Um
skeið var hann vinnu-
maður hjá Sigurði Guð-
mundssyni á Selalæk en
fluttist seinna til Reykja-
víkur. Hann kvæntist
Jónínu Margréti Jóns-
dóttur ættaðri frá Fit
undir Eyjafjöllum og
eignuðust þau sjö börn.
Júlíus lést í Reykjavík
tæplega fimmtugur.
(Sögn ömmu minnar,
Kristínar Kristjánsdóttur
í Áshól.)
Enginn skyldi skáldin
styggja
Á einni af sínum fyrstu
ferðum um Rangárþing
mætti Símon Dalaskáld
hjónunum á Bjólu,
Ámunda Filippussyni og
Ragnheiði Eyjólfsdóttur
á fömum vegi. Fundum
þeirra hafði ekki borið
saman fyrr og spurði
Símon Ámunda að nafni
og heimili. Eitthvað
mun hafa staðið illa í ból
Ámunda, hann hreytti
ónotum í Símon, en
sagði þó til nafns síns.
Símon var bráðlyndur og
þótti sér stórlega mis-
boðið og kastaði fram
vísu:
Syndadólinn svínslegi
sínum gól með skoltum.
Erfrá Bjólu Amundi
argastfól í Holtum.
Ekki þótti Ámunda vísan
fögur og bað Símon að
yrkja fallegri vísu um
Ragnheiði konu sína.
Vísan kom að bragði.
-71-