Goðasteinn - 01.09.2018, Blaðsíða 53

51
Vigfús hóf búskap í Haga í Gnúpverjahreppi 1896 en fluttist til Engeyjar
1909 og þaðan á Laufásveg 43 árið 1916 og bjó þar til æviloka 1952. Vigfús
varð búfræðingur frá Hvanneyri 1894. Hann var mikill áhugamaður um trjárækt
og gróðursetti í garð sinn margar og mismunandi trjátegundir. Þeirra á meðal
er skógarbeyki 13 metrar á hæð eftir 80 ár, talið hæsta skógarbeyki á landinu. Í
garði Vigfúsar eru einnig fleiri myndarleg tré svo sem garðahlynur 15–16 metr-
ar á hæð og vöxtulegur askur. Í garði hans var einnig fallegt eplatré, sem hann
hafði gróðursett.
Vigfús var fræðimaður, gjörhugull og nákvæmur rithöfundur. Eftir hann
liggja m.a. bækurnar: Saga Oddastaðar, Breiðabólstaður í Fljótshlíð, Ævi
Hallgríms Péturssonar, Saga Eyrarbakka í tveimur bindum og Keldur á Rang-
árvöllum. Hann skrifaði að talsverðu leyti Sögu Hlíðarenda í Fljótshlíð, en séra
Jón Skagan jók við skrifin, gekk frá þeim til prentunar og gaf út í eigin nafni.
Guðmundur Brynjólfsson lét byggja kirkjuna á Keldum í eigin reikning.
Ljósm. Jens einarsson
Hann gat þó Vigfúsar í formála. Vigfús rannsakaði eyðibýli á Rangárvöllum
ásamt Skúla bróður sínum og skrifaði um þau. Vigfús var harðfengur og stund-
aði sjóböð í Nauthólsvík sumar og vetur í öllum veðrum. Á stríðsárunum, þegar
flugvöllurinn hafði verið hertekinn, hélt Vigfús venju sinni og fór í sjóböð eins
og áður. Til þess þurfti hann að fara í gegn um víggirðingarnar og yfir hið her-
numda svæði. Hann var handtekinn nokkrum sinnum af setuliðinu og varaður
við. Hann lét sig það engu skipta. Loks hættu setuliðsmenn að stöðva för hans,
sáu að þessi karl með sýlt skegg af klaka eftir sjóbað var hættulaus.
Goðasteinn 2018