Goðasteinn - 01.09.2018, Qupperneq 211

209
Goðasteinn 2018
Ólafur hreifst ungur af samvinnuhugsjóninni og var Framsóknarmaður af
lífi og sál meðan sá flokkur var flokkur bændanna fyrst og fremst. Hann fylgd-
ist með sjórnmálum alla tíð þá hugurinn væri ekki jafn tengdur samvinnu-
mennsku og áður.
Eftir að búskap lauk og þau hjón voru komin á Hvolsvöll fór hann að vinna
hjá hitaveitunni. Þau Auður Erla bjuggu sér fallegt heimili að Króktúni 18.
Bæði voru þar fallegir munir innanstokks og garður sem prýddi húsið og var
upppretta góðra stunda. Heimilið varð samkomustaður fjölskyldunnar, þangað
komu allir. Á hinum árlega vorhittingi var garðurinn tekinn í gegn og búinn
undir sumarið.
Ólafur fékk hjartaáfall árið 2006 og eftir það varð hann fljótlega að hætta
að vinna, við tóku eftirlaunaárin heima á Hvolsvelli þar sem þau hjón undu sér
vel.
Ólafur var gamansamur, hafði þetta glampandi blik í auga og naut þess að
gera góðlátlegt grín og stundum að espa ögn upp þá er féllu fyrir glettni hans.
Annars var hann rólyndur og jafnlyndur. Hann var greiðvikinn og hjálpsamur
þeim er til hans leituðu. Hann var ekki smámunasamur og heldur ekki stórorð-
ur. Þegar honum líkaði eitthvað hafði hann helst á orði: „Þetta dugar”.
Sunnudagsbíltúrinn var gjarnan ekki langt frá heimilinu, helst var það
fjöruferð niður við Holtsós eða stutt ferð um sveitina. Hann náði meðal annars
að aka ósinn á ís á Mazda fólksbíl sínum.
Ólafur var þakklátur þeim Eyju Þóru og Jóhanni á Moldnúpi fyrir vináttu
og mörg vinarbrögð við hann gegnum árin. Þaðan hafði hann góðs notið fyrr.
Þegar útibústjóri bankans í upphafi búskapartíðar Ólafs hafði neitað um lán til
traktorskaupa varð Einar á Moldnúpi til bjargar og fór og spurði bankastjórjann
hvort hann ætlaði ekki að lána unga bóndanum til vélakaupanna, svarið varð
þá annað og vélin var keypt.
Ólafur var dýravinur og naut búskaparins alla tíð, hin seinni árin voru það
smáfuglarnir er nutu umhyggju hans, og jafnvel nágrannakettir áttu vísan
fóðurstað hjá honum því ekki vildi hann að þeir leituðu færis við fuglana vini
hans.
Ólafur hafði gaman af gestum, heimilið var samkomustaður fjölskyldunnar,
hann naut stunda með börnunum og átti jafnan eitthvað gott handa þeim. Hann
naut þess líka að grípa með þeim í spil og margar góðar minningar veit ég að
þið eigið frá samverustundum með honum.
Auður Erla lést 2014 og varð það sár missir sem vonlegt er. Ólafur vildi
ekki á elliheimili, hann vildi vera heima eins lengi og kostur var. Hann naut
mikillar hjálpar frá Anný dóttur sinni sem sinnti honum vel og naut þess að fá