Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2008, Qupperneq 17

Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 2008
15
Minni sjómanna
Flutt á sjómannadagshófi í Ólafsvík 2007.
Kæru sjómenn, til hamingju
með daginn. Ættingjar og vinir,
komið þið sæl. Eg ætla að byrja á
því að kynna mig. Eg heiti Eydís
Bergmann Eyþórsdóttir og er
fædd og uppalin í Stykkishólmi
en get státað mig af því að vera
hálfur Ólsari. Foreldrar mínir eru
Eyþór Lár og Auður Bárðardóttir.
Sem sagt ég er barnabarn Áslaugar
og Bárðar Jenssonar. Það er mér
sönn ánægja að flytju ykkur minni
sjómanna hér í kvöld. Þegar ég var
að alast upp þá leit ég á sjómanna-
daginn sem merkan hátíðisdag
sem hann og er. Eg er komin af
sjómannsfólki í báðum ættum og
hef alltaf litið upp til sjómanna.
Þeir hljóta að vera sterkir þessir
menn því þeir fara út á sjó í nán-
ast hvaða veðri sem er. Aðbúnaður
sjómanna hefur breyst sem betur
fer, frá því að vera á opnum ára-
bátum og eins og þeir eru í dag.
Fjarskiptin eru mikil og símasam-
band gott. Mamma hefur sagt
mér frá Mettu langömmu, að hún
hafi alltaf verið með útvarpið opið
á bátabylgjunni og fylgst þannig
með sjómönnum. Það hefði verið
gaman að heyra hvað þessum
ágætu skipstjórum fór á milli. Þeir
hafa örugglega notað skemmtileg
orð um netatrossuna. T.d. hef-
urðu séð gulu trossuna mína, hún
á að vera þarna bölvuð merin.
Þetta er örugglega breytt í dag, því
nú eru allir með kvóta og verða að
takmarka netafjöldann. En fyrir
kvótann þá kepptust þessar elskur
við að fiska nógu mikið, reyna að
vera á toppnum með alveg örugg-
lega svona 12-15 trossur, dragandi
á 100-200 faðma dýpi. Þetta eru
hörkutól. Svo hafa þeir auðvitað
platað hvorn annan þegar þeir
voru að gefa upp hversu margir
fiskar voru í þessari eða hinni
trossunni. Pabbi var á sjó í nokk-
uð mörg ár, bæði sem kokkur og
síðar sem stýrimaður. I eina skipt-
ið sem ég sá hann baka formkök-
ur var um borð í Þórsnesi SH en
hann er ansi duglegur í dag að
baka vöfflur þegar mamma er
búin að hræra í þær.
Þegar ég var lítil stelpa kyssti ég
pabba alltaf bless og bauð góða
nótt áður en hann fór út á sjó.
Þeir fóru svo snemma út því úts-
tímið var svo langt. Eg fór með
bænirnar mínar á hverju kvöldi og
talaði við Guð og vonaði að allt
myndi ganga vel og aflinn yrði
mikill. En þegar aflinn fór að
minnka þá fannst mér Guð vera
orðinn þreyttur á mér. I öll þau ár
sem pabbi var á sjónum fór ég í
einn skeljaróður með honum. Ég
hrópaði nú ekki húrra fyrir þeim
skeljaróðri því ég var sjóveik allan
tímann og lá í koju. Þegar ég steig
á land var ég með svo mikla sjó-
riðu að mér fannst landið vara á
fleygiferð. I dag tengist ég sjó-
mennsku í Ólafsvík því maðurinn
minn er vélstjóri á Guðmundi
Jenssyni. Tengdapabbi minn,
hann Ólafur Sighvatsson eða Óli
Lampi eins og hann var stundum
kallaður, kom hingað 18 ára gam-
all og var á sjó hér í 4 mánuði.
Hann leigði hjá Iðunni Vigfús-
dóttur og Einari Bergmann.
Kæru sjómenn. Sjómannslífið er
eldtert grín eins og segir í textan-
urn. Það fer virkilega í taugarnar á
mér hve margir halda að aðal-
gjaldeyrisöflun þjóðarinnar fari
fram í Kauphöllinni, í bönkum,
stórmörkuðum eða í Álverksmiðj-
unni. Vonandi fara menn að átta
sig á því hvaðan gjaldeyririnn
kemur. Hann kemur frá ykkur
sjómönnum þegar þið landið við
bryggjur þessa lands. Megi hinn
hæsti höfuðsmiður vaka yfir störf-
um ykkar og skila ykkur alltaf
heilum og öruggum heim. Að
lokum vil ég biðja konur að rísa
úr sætum og við syngjum Táp og
fjör og frískir menn. Lifið heil.
Eydís Bergmann Eyþórsdóttir