Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2008, Blaðsíða 31

Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 2008
29
Gísli Bjamason
Að skipstjórnarnámi loknu
Þegar Pétur Jóhannsson rit-
stjóri Sjómannadagsblaðs Snæ-
fellsbæjar nefndi við mig hvort
ég væri til í að koma með grein
í blaðið hjá honum um mig og
nám mitt við Stýrimannaskól-
ann vorum við í styrktarróðri á
Guðmundi Jenssyni SH fyrir
kirkjuna í Olafsvík. Var ég
tregur til, því mikið var
framundan í skólanum enda
stutt í prófin og útskriftina.
Fyrir ykkur sem þekkja mig
ekki þá heiti ég Gísli Bjarnason
og kem frá bænum Geirakoti,
sem er 6 km fyrir austan Ólafs-
vík og er ég sonur þeirra heið-
urshjóna, Bjarna Ólafssonar og
Mettu Jónsdóttur.
Ekki aftur snúið
Mín fyrsta sjóferð var á Agli SH
rétt fyrir jólin 1999 en þá réð ég
mig á Egil til að fá að prufa að
stunda sjóinn. Leist mér nokkuð
vel á hvernig þetta gekk allt fyrir
sig og var ekki aftur snúið með
þann áhuga. Alltaf hafði ég áhuga
á að læra vélstjórnina því mér
fannst hún eitthað áhugaverðri en
skipstjórnin, kannski því í sveit-
inni er alltaf eitthvað um vélavið-
gerðir, en sá áhugi átti eftir að
breytast. Um áramótin
2000/2001 fékk ég pláss á Sax-
harnri SH sem gerir út frá Rifi og
kom ég þar inn sem aukamaður á
áramótum, en þá fjölguðu þeir
um einn til að vera í stakk búnir
fyrir vertíðarfiskiríið sem fram-
undan var. Á Saxhamri var verið á
þorskanetum allt árið um kring
og kunni ég vel við þann veiði-
skap enda um dagróðra að ræða
og góðar tekjur fyrir ungan byrj-
anda til sjós.
Pungurinn tekinn
Fljótt var ferðunum uppí brúna
farið að fjölga og áhuginn fyrir því
sem þar var gert farinn að aukast á
hlut vélstjórnar áhugans sem fyrir
var. Ég var eins og grár köttur að
spyrja, bæði skipstjórann hann
Friðþjóf og sfyrimanninn Pétur,
um hvað þessir takkar allir gerðu
og hvað ég var að sjá á öllum þess-
um tölvuskjáum sem voru í
brúnni. Leist mér mjög vel á þetta
starf þeirra og ákvað ég að taka
eitt lítið skref í áttina á skipstjórn-
arnáminu og skráði ég mig á 30
brl. réttindanámskeið sem haldið
var um haustið 2001 í Ólafsvík. A
námskeiðinu gekk allt að óskum
og útskrifaðist ég með „Punga-
prófið“ nokkrum vikum seinna.
Eftir næstu áramót byrjaði ég aft-
ur sem aukamaður á Saxhamri og
tókst sú vertíð með eindæmum
vel og voru hin ýmsu met slegin í
aflaverðmætum en eftir þessa ver-
tíð var ég ráðinn í fast pláss þar
um borð. Einstaka róður, þegar
sfyrimaðurinn okkar fór í frí, fékk
ég að leysa af í brúnni og tók eitt
og eitt heimstím og jókst áhuginn
á frekara námi þá til muna. í
framhaldi af því ákvað ég að byrja
í sfyrimannaskólanum um haustið
2005 sem ég svo gerði.
Atvinnuréttindi á öll skip
Þegar til Reykjavíkur var komið
og skólinn byrjaður var mikið að
gera og langt nám framundan eða
eins og skólinn setti upp námsfer-
ilinn átti þetta nám að taka átta
annir eða fjögur ár. Eftir fyrstu
önnina, sent gekk vel , þá sá ég að
ég gat bætt fleiri fögum á mig en
námsferillinn sagði og reyndi ég
að gera þetta einnig næstu annir
sem á eftir komu og er það að
skila sér nú í vor, en þá er ég að
útskrifast með 3.stig skipstjórnar
auk stúdents eftir einungis fimm
annir, en hausið 2006 tók ég mér
frí eina önn. Þessi réttindi munu
veita mér atvinnuréttindi á öll
skip, óháð stærð og fararsviði,
einnig réttindi sem sfyrimaður á
varðskip, að loknum siglingatím-
um auðvitað. Að vera í Stýri-
mannaskólanum hefur sína kosti
og galla eins og margt annað sem
maður tekur sér fyrir hendur.
Helsti ókosturinn sem við í skól-
anum sjáum er lengd námsins ef
farið er eftir kerfi skólans. Það er
sett upp fyrir nýja nemendur sem
hafa ekki verið í neinu námi fyrir
og eru að koma inni í skólann
beint af sjónum til að ná sér í rétt-
indi til fiskimanns. Á móri kemur
að námið er mjög gott að því leyti
að skólinn er að kenna eftir
STCW sem er alþjóðlegur staðall
um nám og þjálfun skipstjórnar-
manna sem gerir okkar réttindi
viðurkennd á alþjóðlegri grundu.
Bágborinn
tækjakostur skólans
Tækjakostur skólans hefur verið
frekar bágborinn síðustu árin og
höfum við verið að læra á tæki
sem ættu flest betur heima á sjó-
minjasafni en í skólastofu en það
er verið að vinna á fuliu í að tækja
upp stofurnar því tækninni fleygir
fram á þessum starfsvettvangi.
Kostir skólans eru auðvitað margir
og ber þar fyrst að nefna góða fé-