Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2008, Qupperneq 48

46
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 2008
Jónas Sigurðsson var skólastjóri Stýrimanna-
skólans í Reykjavík
sagði að það væri vont að fá kenn-
ara út á land og taldi málinu allt
til foráttu og var mjög neikvæður.
Þetta urðu mér mikil vonbrigði en
ég vildi ekki gefast upp og tók þá
til þess ráðs að skrifa bréf til þá-
verandi menntamálaráðherra. Eg
gerði honum grein fyrir því að
nauðsynlegt væri að koma í veg
fyrir þessar undanþágur, sem voru
raunar orðnar að stóru vandamáli
á Islandi. Til þess yrðu skólayfir-
völd að koma til móts við þessa
menn og færa skólann út á land!
Hjólin að snúast
Þetta ástand var viðloðandi víðs
vegar um allt land en þó var farið
að kenna bæði í Vestmannaeyjum
og á Dalvík við miklar vinsældir,
við hlytum að geta þetta líka. En
nú fóru hjólin að snúast, því að
stuttu seinna kom jákvætt svarbréf
frá ráðuneytinu og Jónas skóla-
stjóri var farinn að linast þar sem
hann sá að þetta gæti gengið ef
ákveðnum skilyrðum væri full-
nægt. A meðan ég beið eftir svari
frá menntamálaráðuneytinu fór ég
og talaði við einn kennarann við
Sjómannaskólann í Reykjavík sem
ég þekkti, en það var Jón Þór
Bjarnason. Elann varð strax mjög
jákvæður og sagðist vera til í að
koma vestur til að kenna og veita
skólanum forstöðu. Með þetta í
farteskinu fór ég svo heim og gat
sagt mínum mönnum að málið
væri í góðum farvegi.
Góð ráð dýr
Leið nú og beið og þá fékk ég
bréf frá Jónasi skólastjóra þess efn-
is að búið væri að samþykkja að
halda skólann hérna í Ólafsvík
n.k. vetur, sem gæfi skipstjórnar-
réttindi að 120 tonnum. Skilyrðin
voru þau að Sjómannaskólinn
þyrfti ekki að bera neinn kostnað
af húsnæðinu fyrir skólann né
kennara en hann myndi greiða
þeirra laun. Og nú voru góð ráð
dýr því þetta bil þurfti að brúa.
Ég fór í það að ganga á milli út-
gerðarmanna og bæjaryfirvalda til
þess að fá stuðning. Verð ég að
segja að surnir af útgerðarmönn-
unm voru ekkert hrifnir af þessu
brölti í mér og að þurfa þá að sjá á
eftir mönnum sínum heila vertíð,
það gæti bara ekki gengið. Benti
ég þeim á að þarna fengju þessir
menn, sem sumir hverjir höfðu
stundað sjómennsku réttindalaus-
ir í áratugi, tækifæri til þess að
sækja sér þessi nauðsynlegu rétt-
indi í heimabyggð og losna þar
með undan þessum endalausu
undanþágum. Eftir nokkra um-
fjöllun og skýringu á hvernig mál-
um væri háttað fór svo að útgerð-
armenn bæði í Ólafsvík og Hell-
issandi hvöttu mig áfram.
Málið í höfn
Fljótlega í kjölfarið kom vilyrði
frá útgerðamönnum og Alexander
Stefánssyni, þáverandi sveitar-
stjóra, um að fjármagna annan
kostnað en kennaralaun sem hlyt-
ist af skólanum. Þar með var mál-
ið í höfn og miklu fargi af mér
létt en þetta hafði verið nokkuð
strembin ganga. Svo þegar Sjó-
Jón Þór Bjarnason skólastjóri stýrimanna-
skólans í Ölafsvík
mannaskólinn auglýsti eftir nem-
endum um vorið þá sóttu 20
manns um og komu víðs vegar að
af landinu og þá var ekki aftur
snúið. Það var stór dagur í Ólafs-
vík þegar skólinn var settur í byrj-
un september 1971 og viðstaddir
voru við setninguna flestir útgerð-
armenn af staðnum og helstu for-
svarsmenn bæjarins. Kennt var í
safnaðarheimili kirkjunnar 6 daga
vikunnar frá kl. 8 á morgnana til
ld. 18 á daginn og á laugardögum
frá kl. 8 til 12. Jón Þór skólastjóri
var mjög góður kennari og kenndi
hann allar siglingagreinarnar og
kona hans Kristbjörg kenndi
dönsku og ensku. íslensku
kenndi sr. Ágúst Sigurðsson, Sig-
urður Sigurðsson, netagerðarmað-
ur í Ólafsvík kenndi verklega sjó-
vinnu og Hreggviður Hermanns-
son læknir kenndi heilsufræði.
Með miklum ágætum
Prófin byrjuðu svo föstudaginn
13. mars 1972. Eftirfarandi menn
voru skipaðir í að vera prófdómar-
ar: Formaður nefndar var Helgi
Hallvarðsson skipherra, Soffía
Þorgrímsdóttir kennari, Gunnar
Gunnarsson skipstjóri og Ulfljót-