Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2008, Blaðsíða 53

51
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 2008
Á myndinni er Jóhann Long Jóhannsson með syni sína tvo þá Arnar Long til vinstri og Óskar Long
til hægri. Myndin er tekin í fermingu Arnars árið 2005.
vinnu bæði ég og aðrir,“ segir Jói.
„Fólk grátbændi þennan mann
um vinnu. Sumir áttu ekki mat
fyrir heimilið og ýmsar aðrar
ástæður fyrir því að fólk sótti í
vinnuna og þar með peninga fyrir
heimilið. Svo benti hann á þá sem
hann valdi úr og fengu vinnu en
hinir fóru hnípnir heim og von-
uðust eftir vinnu næsta dag og
svona var þetta dag eftir dag. Þá
var pabbi alltaf að segja við mig
hvort ekki væri nú betra að læra
eitthvað heldur en að ráfa um göt-
urnar í atvinnuleit en það var
alltaf nóg að gera hjá pabba,“ segir
Jói. Það varð nú samt úr að Jói
byrjar að læra skósmíðar hjá föður
sínum og er hjá honum í tvö eða
þrjú ár en þá breytist margt í lífi
Jóa.
Stríðið skellur á
Þegar hann er 17 ára skellur
seinna stríðið á og það er honum
minnistætt. „Eg er að labba niður
Bankastrætið um vorið 1940. Þá
sé ég tvo hermenn með byssur við
Hótel Heklu vera reka þar út
Þjóðverja og handtaka þá, en
breski herinn var þá stiginn á
land. Stuttu áður hafði þýskt skip
strandað við landið og mennirnir
voru þar inni á hótelinu. Ég labba
niður á bryggu og þar er þá verið
að skipa á land bílum og fleiri
tækjum úr stóru skipi. Ég var
alltaf með hugann við sjóinn og
þá vissi ég að það vantaði sjómenn
á erlend skip svo ég fer niður í
norska sendiráðið í Reykjavík og
spyr um pláss á flutningaskipi.
Það virtist auðsótt en þeir vildu
aldrei segja mér hvaðan það væri,
aðeins að ég yrði sóttur þangað,
sögðu þeir. Ég hætti þá við en
hitti svo bróður minn sem heitir
Eðvarð og segi honum þetta.
Hann spyr þá hvort hann megi
ekki fara í minn stað og ég segi
honum að tala við sendiráðið,“
segir Jói. Bróðir hans lenti í mild-
um hrakningum á skipinu sem
hann fékk pláss á. Það var norskt
og var skotið niður af Þjóðverjum
en honum var bjargað í annað
skip sem betur fór. Flestir menn
sem réðu sig með þessum hætti
voru yfirleitt ekki lengi um borð
og struku því oft af þeim er þau
komu í höfn. Bróðir Jóa komst
seinna í skipsrúm á skipi frá
Bandaríkjunum og einu sinni
þegar það kom til hafnar í Reykja-
vík vildi hann fara í land en hann
fékk ekki landgönguleyfi því þeir
voru hræddir um að hann kæmi
ekki aftur um borð. Þá sér hann
að lóðsbáturinn er að koma að
skipinu og hann hendir sér í sjó-
inn og kallar á mennina í bátnum
og segir að honum sé haldið
föngnum um borð. Þar sem þeir
heyra að hann er íslenskur þá
trúa þeir honum og hann fer með
þeim í land þannig að hann slapp
frá skipinu.
Hver er þessi strákur?
Jói var enn og aftur með hug-
ann við sjóinn. Hann reyndi að fá
pláss á skipi og það gekk að lok-
Sjómenn!
Tit hamingju með daqinn!
raftækni st.
Snæfellsbæ
Engihlíð 14, Ólafsvík.
Sími: 436 1458, GSM 892 5422