Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2008, Blaðsíða 68

Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 2008
1200-1500 slík ílát í þröngri lest.
Enda voru menn oft vel og vand-
lega útkeyrðir, og að sama skapi
friðsamir, eftir að hafa stundað
slíka iðju, stundum vel á annan
sólarhring í einni striklotu.
Frá Akranesi var síðan haldið
beint á vit ævintýranna sem biðu
óþreyjufull eftir okkur í Norður-
sjónum.
Ársæll Egilsson, Sæli, fv. skipstjóri á Tálknfirðingi BA. Á myndinni heldur hann á uppfinningu
sinni, sælabandinu, sem allir sjómenn þekkja og nota í dag
unni loks lokið og farið að gera
klárt fyrir Norðursjóinn. Og nú
fór heldur að lyftast brúnin á
mannskapnum.
Þegar búið var að gera það sem
gera þurfti í Tálknafirði var siglt
til Reykjavíkur og tekinn snurpu-
vír og fleira. Þaðan var haldið upp
á Akranes þar sem síldarnótin var
geymd. A Skaganum efndum við
strákarnir til smá samsætis um
borð, sem endaði með slagsmál-
um við heimamenn ásamt viðeig-
andi blóðsúthellingum. Biðu
Skagamenn þar lægri hlut og
flúðu loks af vettvangi, sárir og
móðir.
Þegar komið var á miðin við
Shetlandseyjar, sem heita
Hjaltlandseyjar á íslensku, var svo
komið að menn voru bókstaflega
að farast af spenningi því nú reið á
að fá síld í einu snarhasti svo hægt
væri að komast til fyrirheitna
landsins Danmerkur sem fyrst, en
þar lönduðu íslensku bátarnir afl-
anum á fiskmarkað. Sá böggull
fylgdi skammrifi, að síldina varð
að ísa í trékassa sem tóku 40 kíló
hver og það var bölvaður þræl-
dómur og oft tímafrekur, að fylla
Það var hátíðleg stund þegar
síldveiðiskipið Tálknfirðingur BA
325 lagðist að bryggju í Hirtshals
í Danmörku með 50 tonn af síld í
lestinni og glaðlynda áhöfn sem
kallaði ekki allt ömmu sína. Við
urðum að landa aflanum sjálfir,
en það var hið versta andskotans
streð því trékassarnir voru ákaf-
lega óþjálir og áttu til að hrökkva
í sundur ef of harkalega var að
þeim farið. Að löndun lokinni var
ís og nýir kassar teknir um borð
og skipið gert sjóklárt. Þá loks
gátu menn tekið til óspilltra mál-
anna, sem þeir og gerðu svika-
laust. Og sannast sagna fór sam-
kvæmislífið í Danaveldi langt
fram úr okkar björtustu vonum. Á
þessum árum var Danmörk í okk-
ar vitund höfuðvígi frjálsra ásta og
fleiri góðra hluta. Til marks um
það var ein dáindis góð og ný-
tískuleg verslun, rétt fyrir ofan
höfnina í Hirtshals, sem höndlaði
með ýmsa pornóíska vöruflokka
af hæsta gæðaflokki. Annað mikil-
vægt frelsistákn í okkar huga var
að geta keypt allt frá léttöli upp í
Um borð í Tálknfirðingi þjáð-
ust menn ekki af elli svo heitið
gæti; hásetarnir, níu talsins, voru á
aldrinum 17-22 ára, en yfirmenn-
irnir; skipstjóri, vélstjórar, stýri-
maður og kokkur 25-43 ára. Fjór-
ir af þessum fjórtán voru kvæntir
menn en afgangurinn bjó, góðu
heilli, við mjög svo ógift ástand,
sem er fremur til bóta þegar kem-
ur að því að skvetta úr klaufunum
í erlendum höfnum.
ÓiicÍihIii sjóraenn komnir í sparigallan á leið á Hirtshals Kro