Skógræktarritið - 15.10.2020, Blaðsíða 67

SKÓGRÆKTARRITIÐ 2020 67
Nú vex þar ungur og upprennandi skógur
á um 70 hekturum lands. ,,Þetta var bara
flagmói þegar við byrjuðum á þessu,“
segir Þorvaldur. ,,Það eru aðallega fjórar
tegundir sem við erum með hérna, það er
rússalerki, sitkagreni, birki og stafafura. Í
raun og veru er sitkagrenið albesta plantan
en hún þarf náttúrulega að hafa sæmilegt
land. Lerkið er afburða frumherji, það
virðist ganga vel á rýru landi og ótrúlegt
að sjá hvernig það vex í nánast engu. En
ég er ekkert sérlega hrifin af stafafurunni,“
segir Þorvaldur og bendir á greinaberar
stafafurur skammt frá litlum kofa sem er
afdrep þeirra hjóna í skóginum.
Fyrst í stað var skógræktin eingöngu
áhugamál þeirra hjóna en árið 2006 varð
jörðin hluti af Norðurlandsskógum og
er nú svo gott sem fullplantað í umsamið
land. ,,Nú þegar ég er hættur að planta í
Norðurlandsskóga ætla ég að verða mér
úti um svolítið af ösp. Það er hægt að setja
hana niður í rakt land,“ segir Þorvaldur
og bendir á votlendissvæði skammt frá
kofanum. Þó að dregið hafi úr gróður-
setningum, situr hann ekki aðgerðalaus
enda næg verkefni í skóginum. ,,Ég byrjaði
aðeins í vetur að kvista upp og laga
tvítoppa á lerki hérna hinu megin og þarf
að halda áfram með það. Sum af þessum
lerkitrjám eru svo bara aumingjar þannig
að það þarf að fella þau og planta nýjum í
staðinn.“
Húnavatnssýslan allsber
Afskipti Þorvaldar af skógrækt í sýslunni
ná aftur um nærri hálfa öld. ,,Ég er alinn
upp í Miðfirðinum en flutti burt 1963 og
bjó meðal annars í Borgarnesi í þrjú ár þar
sem ég var í viðgerðum hjá Vegagerðinni.
Ég var búinn að þvælast töluvert um
þarna vegna vinnunnar í Borgarfirði,
Snæfellsnesi, Dölum og vestur í Djúp og
Barðaströnd. Eftir að hafa verið þar, sá
ég að Húnavatnssýslan var svo að segja
alveg trjálaus en vel grasi gróin. Hún var
eiginlega bara allsber,“ segir Þorvaldur.
Skógræktarfélag Vestur-Húnvetninga
Þorvaldur Böðvarsson á forláta Ferguson traktor sem hann hefur gert upp og lítur nú út sem nýr. Í baksýn má sjá
skóginn að Grund II sem Þorvaldur hefur ræktað ásamt eiginkonu sinni í 30 ár. Mynd: EÖJ