Kjarnar - 01.10.1953, Qupperneq 51

Varúlfar Nazisia
CKRIFSTOFA fangelsisum-
sjónarmannsins í litla, þýzka
bænum Weiden, sem stendur
nærri Tékknesku landamærun-
um, var óþrifaleg og óvistleg.
Það var 28. apríl 1945, að saga
þessi gerðist. Ég vann í gagn-
njósnaraflokki Ameríkana, er
taldist til framvarðasveita hinn-
ar frægu þriðju herdeildar, sem
Patton stjórnaði. Einkennis-
merki okkar voru stafirnir C.
I. C. Stríðið var farið að nálg-
ast endalokin.
Við, umboðsmenn CIC, höfð-
um mikið að gera við rann-
sóknir á þúsundum manna, sem
herlögreglan hafði klófest.
Fyrri hluta þessa dags höfð-
um við Wi lliam G. Hock, fé-
lagi minn „Bud“ og ég, setið
önnum kafnir, án þess að hafa
fundið neitt athyglisverðara en
lítinn mann, er heima átti við
Rín. Var hann sendur heim af
„Wehrmacht“ með skjöl og' skil-
ríki, sem virtust ófölsuð.
Maðurinn, bláeygur og stór-
eygur, andlitið rauðleitt og
svipurinn sakleysislegur eins og
eidammer ostur. En sjötta skiln-
ingarvit okkar sagði okkur, að
hann væri ekki eins ófróður og
hann þóttist vera.
Við létum spuringum rigna
yfir manninn án afláts. Hann
komst oft í mótsögn við sjálfan
sig. Hann var spurður gaum-
gæfilega um þátt hans í stríð-
inu. Við höfðum ágætar yfir-
litsskýrslur um herlið fjand-
mannanna. Voru skýrslurnar
samdar af fréttaþjónustumönn-
um okkar. Með hjálp bókar
þessarar varð verkið léttara.
Hún greindi frá yfirmönnum,
æðri sem lægri, við hverja her-
deild, allt niður í sveitarhöfð-
ingja. Voru nöfn allra þessara
manna tilgreind.
Það kom fljótt á daginn, að
fanginn gaf rangar upplýsingar
um veru sína í hernum hin síð-
ustu tvö ár.
Gerðum við honum ljóst, að
þýðingarlaust væri fyrir hann
að ljúga meiru. Við vissum hið
sanna í þessu máli, og heppi-
KJARNAR — Nr. 30
49