Kjarnar - 01.10.1953, Qupperneq 58

sem eftir var af ósýnilegum
varúlfum á þessum stað.
Við vorum all vantrúaðir, er
hershöfðinginn fylgdi okkur til
þess staðar, er tvær herdeildir
fótgönguliðs höfðu rannsakað
gaumgæfilega, og við Bud tvær
klukkustundir eftir burtför her-
liðsins.
Við slógum enn hring um
svæðið, og skipuðum hershöfð-
ingja varúlfanna að sýna okkur,
hvar menn hans væru. I stað
þess hrópaði hann: „Haupt-
mann, Gebhardt, Hauptmann,
Gebhardt“.
Frá stað í grenndinni hljóm-
aði svarið: „Já, herra hershöfð-
ingi“.
„Komdu, Gebhardt, kapt-
einn“.
í tíu feta fjarlægð skreið
maður upp úr jörðunni milli
lítilla grenitrjáa.
Hinn merkilegi sjónleikur.
Það var yfirliðsforingi, er upp
úr jörðinni hafði komið. Er við
leituðum á honum, fundum við
fullkomna skrá yfir þá varúlfa,
er töldust til þessa flokks.
Yfirmenn flokksins voru sjö
liðsforingjar. En óbreyttir var-
úlfar þrjátíu og átta.
Við kröfðumst þess, að allir
þessir menn kæmu í ljós innan
hálfrar klukkustundar. Yrðu
þeir skotnir, er síðar kæmu.
Fyrirskipunin var hrópuð
upp og heyrðust um allt svæðið.
Að nokkrum mínútum liðnum
gat að líta einkennilegan sjón-
leik. Upp úr jörðinni komu var-
úlfarnir og sumir rétt upp hjá
fótum hermannanna, er stóðu
með riffla sína og voru ólundar-
legir á svip. Þjóðverjar söfnuð-
ust á litlum bletti og voru allt
annað en glaðlegir. Þetta var
spennandi augnablik. Okkur
var ljóst, að við höfðum fyrir
framan okkur æsta menn og
illa viðureignar. En við vorum
drýldnir og öruggir í fram-
komu, og það minnkaði djörf-
ung þeirra og væntanlegan mót-
þróa. Að hálfri klukkustund
liðinni voru allir varúlfarnir
mættir, að undanskildum þeim,
er unnu við útvarpið og voru í
fjögurra mílna fjarlægð. Nokkr-
ir hermenn voru sendir til þess
að taka útvarpsmennina hönd-
um.
Við höfðum gengið yfir
höfðum þeirra.
Aðalstöð varúlfanna var öll
neðanjarðar, og svo ótrúlega
vel falin, að undrun sætti. Við
höfðum gengið yfir neðanjarð-
aríbúðum þeirra, án þess að
hafa hugmynd um, að nokkur
56
KJARNAR — Nr. 30