Dúgvan - 01.06.1941, Blaðsíða 9

DÚGVAN
41
drekkanura. Tað kann síggja so tiltalandi út fyri ungdómin
at smakka sær á eins og teir elđru; men so kemur hetta
aftaná við øllum sínum ringu fylgjum, ofta fylgjum, hann
sum edrúur skal bøta fyri. Mong ein gerðin sum onga vend
fær, er gjørd í fyllskapi, og mangt eitt tár verður grátið aftaná.
Fyri at minnka um hesar vandar og gera tað tvørligari
(serliga fyri ungđóm) at fáa fatur á rúsdrekka er rúsđrekka-
lógin gjørd. Hon er fráhaldsmanna verk og eitt lið í frá-
halđsarbeiðinum. Hetta hava vit lyndi til at gloyma, og ti er
nógv so galið, sum tað er.
Lógin' er smíðað og broytt og aftur umbroytt eftir frá-
haldsmanna ynski so langt sum nú hevur borið til fyri mót-
støðuni. Síðan hava vit fráhaldsfólk gjarna sett okkum hendur
f favn og latið lóg verið lóg uttan tanka fyri, at mótstøðan
arbeiðir framvegis. Av hesum okkara egnu ávum verður
lógin soleiðis spilt, og hon verður ikki tann signing hon av
fyrstan tíð var ætlað.
Tó vit umbera okkum: Ungdómurin drekkur so illa, tað
verður so illa smuglað, politiið ger einki, og so hetta ólukku-
liga sprittið! Lat okkum fáa strangari lógir!
Soleiðis ljóðar. Men hvar er svullurin? Sannleikin er
ofta illa lýddur.
Sakin er tann, at tá ið lógin er liðug, halda vit okkum
vera komin á mál og gevast; men tá fyrstani eiga vit reiðu-
liga at byrja av øllum alvi at arbeiða fyri haldan liennar, tí
við lógarviðtøkuni fær mótstøðan nýtt virkismál, tó tað skulu
vit taka læru av og nýta í okkara tænastu.
Mótstøðan sparir einki, hvørki at dálka okkum ella at
ganga uttan um lógina. Men vit skulu vera vakin, og tá ið
lion gongur ov vítt, eiga vit fráhaldsfólk at vera har við
lógarinnar langa armi og seta viðkomandi á pláss. Tað vil
fremja lógina, og lógarinnar andi vil verða ráðandi, tí fjøldin
av Føroya fólki er samd um, at rúsdrekkanýtslan eigur at
vera so lítil, sum hon kann fáast, og allarbest, um slættis
eingin nýtsla var.
Tað kundi verið vert í „Dúgvuni“ at kanna eftir hvørjar