Dúgvan - 01.06.1941, Blaðsíða 17

DÚGVAN
49
vóru settar og so gekk leiðin á marknaðin við motori og
seglum í strúkandi b^mði.
í endanum á øðrum samdøgurið sigldi hin tvímastraða
inn uin hin seinasta tangan inn til stórbýin, á marknaðin.
Tá ið komið var inn um teir ytstu bryggjusporðarnar vóru
nógv skip at síggja, og tey vóru stór eisini. ITetta lítla tví-
mastraða føroyska skipið, ið kom flagganđi, inn varð lagt við
bryggjuna, har inni ið tey smáu skipini vanliga lógu.
Marknaðurin var góður og livandi. Skjótt høvdu teir
fingið selt allan fiskin og avbera góðan fingu teir prísin. So
var eftir at fáa tað umborð sum teir skuldu hava í førningi
heimaftur við sær, og tað vóru teir ikki leingi um. Nøkur
smáørindi høvdu teir allir niðan í býin, summir at hitta
kunningar og aðrir at keypa sær okkurt, ið teir trongdu til,
og onkur hugsaði eisini um tey ið heima sótu, og vilđi
keypa teimum okkurt í tinganest.
Allir keyptu teir eitt sindur til sín sjálvs, uttan kokkurin.
Hann keypti klædnatoy til frakka og kjóla, eitt armbandsur
og ein vakran armring og ymiskt annað, ið hann ætlaði
henni, ið hann undir so løgnum viðurskiftum var komin at
kenna og at liaida av. Hann hugsaði einki um seg sjálvan,
tað gjørdi hann ongantíð, soleiðis var hann vorðin.
Tá ið teir kastaðu leyst, fyri at fara heimaftur til Før-
oyar, vóru allir í góðum lagi. Summir høvdu kanska eitt
sindur í høvđinum, men kokkurin var púra ldárur. Hann
hevði altíð gjørt lítið av tí váta slagnum, men hesa ferð
hevði hann ikki nomið tað.
So fór motorurin aftur í gongd og skipið steig spaku-
liga út frá. Spakuliga sigldi tað fram við bryggjurnar og
ikki fyrr enn teir vóru komnir heilt út um, góvu teir motor-
inum sína fullu ferð. Hann lotaði út av landi, og so høvdu
teir seglini á og hon sigldi lættari og skjótari.
Á teirri fyrstu kvøldvaktini sóu teir eina trýmastraða, ið
sigldi ímóti teimum, omanvert í gulborð. Allir komu upp á
dekkið fyri at vita hvørt skipið var. Tá ið hin trýmastraða
var komin teimum so nær, at teir kendu hana, hugdu teir