Fróðskaparrit - 01.01.1952, Side 113

Fróðskaparrit - 01.01.1952, Side 113
Hugskot um hvítravnin 119 um jarðabrúk, útróður og fuglaveiðu, og, ikki svitaðist, tá tosið var um fugl, at ravnur var frammi havdur, og ofta endaði tosið á hvítravninum. Fyri tann, ið mintist hvítravnin, tóktist myndin av hesum merkiliga og longu tá sjáldsama fugli at ákalla kenslur uttan fyri tað vanliga, ja, sum var nakað frá farnu forfedrum okkara vitjað aftur í heimin. Erpnir vóru teir gomlu, tá teir kundu siga frá, at teir hovdu veitt hvítravn, og snotisliga logdu teir orðini, tá teir sógdu frá einari slíkari tilgongu, ið gav manninum ein ans, ið ikki var hvorjum manni fyri. Her í Nólsoy vistu menn at siga um tveir hvítravnar, sum átt hóvdu her nærhendis, annar í Flognum millum Borðá og Kirkjubónes og annar á Farsælagjógv yvir Svóðini yvir sunnara parti á Nólsoyar urð. Hesin hvítravnurin var mak- aður við einum svórtum, sum var eyðkendur við navninum »Ravnurin við tí stóra nevinum.« Nðkur ár fingu teir ungar, tó eingin visti at siga frá óðrum, enn at teir bert fingu svart- ar ungar. At hetta ravnaparið í mong ár fekk náðir at bú- leikast yvir teimum bestu fleygasessum á Urðini, komst av, at hvítravnurin longu tá var vorðin sjáldsamur, og Nóls- oyingar tí aftraðu seg við at oyða hann. Eina nátt í fleyga- tíð hevði tó ein serliga hugaður byrsumaður verið á Urðini, har hann hevði laðað sær eitt stilli, og skotið háðar teir gomlu ravnarnar. Hvítravnin fekk hann fatur á, og var sagt, at sýslumaður Múller í Havn gav honum tveir dálar fyri hann, meðan makin, ravnurin við tí stóra nevinum, fór undir Urðina og ikki spurdist aftur. Stillið, har hin síðsti hvítravnurin varð skotin, stendur óbroytt til henda dag og verður rópt antin Ravnastillið heiman fyri Klett, ella Jóusar- hol. Hvítravnurin í Flognum hevur búleikast har um mund- ið 1860. At byrja við segðist hesin ravnurin at vera paraður við einum, ið einki vel hevði. Hin velaleysi varð ofta um- talaður í Nólsoy, av tí at hann nógv ferðaðist har fram við, og var hann nærum við at hefta pátrúgv at sær sum skot- fríur, og soleiðis kundi hann unna sær at halda byrsumenn-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122

x

Fróðskaparrit

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fróðskaparrit
https://timarit.is/publication/15

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.